Σε καθοριστικό παράγοντα πλεύσης των Πανεπιστημίων εξελίσσεται η επιχειρούμενη αναδιάρθρωση του χώρου της ανώτατης εκπαίδευσης.
Οι τελευταίες πρυτανικές εκλογές σε πέντε ιδρύματα διεξήχθησαν σχεδόν αποκλειστικά σ’ αυτό το φόντο, ενώ οι νέες διοικήσεις στα περισσότερα από αυτά δείχνουν και την πορεία μεταστροφής από την καχυποψία στην αποδοχή του προσανατολισμού των παρεμβάσεων -με περισσότερες ή λιγότερες επιφυλάξεις- που προωθούνται με ταχύ ρυθμό στον χώρο κυρίως μέσω των συνενώσεων Πανεπιστημίων και ΤΕΙ.
Είναι ενδεικτικές οι αναμετρήσεις τόσο στα Ιωάννινα, όπου πρύτανης αναδείχθηκε ο Τριαντάφυλλος Αλμπάνης, όσο και στη Θεσσαλία με την επικράτηση του Ζήση Μαμούρη.
Ο μεν πρώτος είχε ενεργό ρόλο στη συνένωση του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων με το ΤΕΙ Ηπείρου, ενώ ο δεύτερος θεωρείται συνεχιστής της προηγούμενης διοίκησης που ξεκίνησε τη διαδικασία συνένωσης των ιδρυμάτων στην περιοχή.
Ακόμα και η ανατροπή του καθεστώτος ακραίων συντηρητικών πολιτικών -επί χρόνια- στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας με την ανάδειξη-έκπληξη του αουτσάιντερ καθηγητή Στυλιανού Κατρανίδη αναδεικνύει μια, εν γένει, λιγότερο καχύποπτη στάση των ιδρυμάτων στην ασκούμενη εκπαιδευτική πολιτική, παρά τις φωνές κυρίως σε επίπεδο κομμάτων.
Βέβαια, η κατ’ αρχήν συμφωνία δεν -πρέπει να- προεξοφλεί συμφωνία σε όλα. Αλλωστε, οι ίδιοι που συνεργάστηκαν για την προώθηση του ενιαίου χώρου έχουν ήδη ασκήσει κριτική σε αρκετά σημεία ή πρακτικές, όπως αυτές εξελίχθηκαν κατά την υλοποίηση των αρχικών σχεδίων.
Επιπλέον, η αναδιάταξη του χώρου της ανώτατης εκπαίδευσης έχει πορεία να διανύσει και θα δείξει πόσο παραγωγική και ωφέλιμη μπορεί να γίνει για τα ιδρύματα.
Διαρκές στοίχημα
Οι παγίδες δεν είναι λίγες. Αλλά και τα εμπόδια καλύτερα να ξεπερνιούνται μέσα από τις ουσιαστικές αντιθέσεις, παρά να φράζουν τον δρόμο με (μικρο)πολιτικά αναλώσιμα. Δεν είναι τυχαίο γεγονός ότι πέρασαν (στην πράξη) οι θεσμικές αλλαγές ως προς τη διοίκηση των Πανεπιστημίων και προωθείται τόσο γρήγορα το πλάνο για τον ενιαίο χώρο.
Παρά τις αρχικές αντιδράσεις των διοικήσεων, που ήταν έντονες, και παρά τον πολιτικό συσχετισμό των δυνάμεων στα ιδρύματα, τον οποίο κανείς δεν θα χαρακτήριζε ευνοϊκό για την κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας.
Σε κάθε περίπτωση, το στοίχημα της ενίσχυσης της ανώτατης εκπαίδευσης είναι δύσκολο και διαρκές. Και σίγουρα δεν εξαντλείται στις δρομολογήσεις χωρίς συνέχεια. Ούτε στις έκτακτες χρηματοδοτήσεις. Ούτε στις αποσπασματικές παρεμβάσεις. Ούτε στις πρόσκαιρες λύσεις.
Ο μεγάλος κύκλος των πρυτανικών εκλογών που άνοιξε πριν από λίγους μήνες και θα κλείσει στις αρχές του 2019 θα αναδείξει την επίδραση των όποιων πρωτοβουλιών στον χώρο αλλά και το αποτέλεσμα της πολιτικής αναμέτρησης. Κάτι που επίσης γνωρίζουν καλά οι γνωρίζοντες. Η προεκλογική περίοδος στο ελληνικό Πανεπιστήμιο διεξάγεται στα στρατηγεία κομματικών παραγόντων.
Υπενθυμίζουμε πως στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων πρύτανης εκλέχτηκε ο Τριαντάφυλλος Αλμπάνης και αντιπρυτάνεις οι καθηγητές Μηνάς Πασχόπουλος, Σπύρος Γεωργάτος και Σταύρος Νικολόπουλος.
Στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, πρύτανης ο Ζήσης Μαμούρης και αντιπρυτάνεις η Ιωάννα Λαλιώτου, ο Χαράλαμπος Μπιλλίνης, ο Ιωάννης Θεοδωράκης και ο Στέφανος Παρασκευόπουλος.
Στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας πρύτανης ο Στυλιανός Κατρανίδης και αντιπρυτάνεις οι Ευγενία Αλεξανδροπούλου, Δημήτριος Κυρκιλής και Δημήτριος Χανδράκης.
Στο ΔΠΘ επικράτησε το παλαιό καθεστώς το οποίο υποστήριξε τον νεοεκλεγέντα Αλ. Πολυχρονίδη με αντιπρυτάνεις τους Φ. Μάρη, Ζ. Γαβριηλίδου, Μ. Μιχαλοπούλου και Ρ. Σαλδαντζόπουλο.
Στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου -που έχει μείνει εκτός των διαδικασιών για τον ενιαίο χώρο- εκλέχθηκε η Χρυσή Βιτσιλάκη και αντιπρυτάνεις οι Ε. Θεοδωροπούλου, Δ. Παπαγεωργίου, Χ. Σκιάνης, Μ. Μαύρη.
Στις 21 Ιουνίου διεξάγονται οι πρυτανικές εκλογές στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο. Το φθινόπωρο θα πραγματοποιηθούν εκλογές στο ΕΜΠ, στο Πανεπιστήμιο Πατρών και στη Σχολή Καλών Τεχνών, ενώ τον Φεβρουάριο του 2019 στο ΕΚΠΑ.
efsyn.gr