Τονίζοντας πως έχουν καεί όλα του τα πράγματα από την πυρκαγιά, ακόμη και το λαπτοπ που ήταν χρήσιμο για την σχολή του, ο φοιτητής αναφέρει στην επιστολή του πως όχι μόνο ζει με ψίχουλα, καθώς δεν έχει πάρει ούτε 1 ευρώ ως αποζημίωση, αλλά και πως αναγκάζεται να ζει ακόμη και με 5,6 άτομα στο ίδιο δωμάτιο, ενώ για να φτάσει πλέον στην σχολή του κάνει ολόκληρο ταξίδι.

Ο φοιτητής δεν είναι ο μοναδικός που έχει μία δύσκολη καθημερινότητα, η οποία δεν του επιτρέπει να είναι συνεπής στα φοιτητικά του καθήκοντα, καθώς υπάρχουν ακόμη 91 φοιτητές, των οποίων τα δωμάτιά τους κάηκαν.

Τις συνθήκες διαβίωσης των φοιτητών δύο εβδομάδες μετά την πυρκαγιά καταγγέλλει πυρόπληκτος φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Συγκεκριμένα, ο ίδιος εκφράζει τα κακώς κείμενα της κατάστασης στην οποία αναγκάζονται να επιβιώνουν αυτές τις δύο εβδομάδες οι 92 φοιτητές οι οποίοι, όπως ο φοιτητής Δημήτρης Συσκάκης λέει, πολλές φορές δεν τρώνε, αναγκάζονται να παίρνουν δύο λεωφορεία για να πάνε στη σχολή του, με τα εισιτήρια να πληρώνονται από την τσέπη τους, ενώ «κρίσεις πανικού, διαπροσωπικές συγκρούσεις, απελπισία είναι πλέον κομμάτι της  καθημερινότητάς μας.».

Διαβάστε αναλυτικά την επιστολή του φοιτητή:

«Ονομάζομαι Συσκάκης Δημήτρης και είμαι φοιτητής του τμήματος Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Είμαι ένας από τους 92 πυρόπληκτους φοιτητές, μετά την πυρκαγιά που ξέσπασε στις εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου στην Κνωσσό.
Η φωτιά κατέστρεψε ολοκληρωτικά το κτήριο και μαζί όλα τα υπάρχοντά μας. Οι περισσότεροι βγήκαμε από το κτήριο χωρίς ταυτότητες, χρήματα, κινητά τηλέφωνα, αρκετοί με τις πυτζάμες τους και χωρίς παπούτσια.

Αυτή τη στιγμή, 2 εβδομάδες μετά την καταστροφή, βρισκόμαστε σε κατάσταση ΑΠΕΛΠΙΣΤΙΚΗ.

Τονίζοντας πως έχουν καεί όλα του τα πράγματα από την πυρκαγιά, ακόμη και το λαπτοπ που ήταν χρήσιμο για την σχολή του, ο φοιτητής αναφέρει στην επιστολή του πως όχι μόνο ζει με ψίχουλα, καθώς δεν έχει πάρει ούτε 1 ευρώ ως αποζημίωση.

Δεν έχουμε λάβει ακόμα ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να επιβιώνουμε με ψίχουλα.

Σε ότι αφορά την στέγαση, από τους 92 διαμένοντες στις φοιτητικές κατοικίες, μόλις οι 69 έχουν θέση στα (δύο στον αριθμό) ξενοδοχεία που υπενοικιάστηκαν για την διαμονή μας μετά το συμβάν.
Στο ένα, στην Αμμουδάρα, διαμένουν 36 άτομα σε 9 δίκλινα δωμάτια (4 άτομα ανά δωμάτιο). Οι υπόλοιποι 33 διαμένουν στην Αλικαρνασσό, σε ξενοδοχείο πλήρως ακατάλληλο για πολλούς λόγους(ελλιπής υποδομή και εξυπηρέτηση, συνδιαμονή μας με χρήστες ναρκωτικών ουσιών). Ως αποτέλεσμα, πολλοί φιλοξενούνται άτυπα στην Αμμουδάρα, με αποτέλεσμα πολλές φορές να κοιμόμαστε 5 και 6 άτομα σε κάθε δωμάτιο. Οι επίσημες συμβάσεις με τα ξενοδοχεία έχουν λήξει εδώ και μέρες, με αποτέλεσμα να μην έχουμε καμία επίσημη ενημέρωση για το που θα κοιμόμαστε αύριο.

Για την μετακίνηση από τα ξενοδοχεία στο πανεπιστήμιο χρειαζόμαστε 2 λεωφορεία, τα οποία πληρώνουμε από την τσέπη μας. Σίτιση μας παρέχεται αποκλειστικά στην λέσχη του πανεπιστημίου, κάτι που σημαίνει πως πολλοί από εμάς κοιμούνται με άδεια στομάχια.

Ο φοιτητής δεν είναι ο μοναδικός που έχει μία δύσκολη καθημερινότητα, η οποία δεν του επιτρέπει να είναι συνεπής στα φοιτητικά του καθήκοντα, καθώς υπάρχουν ακόμη 91 φοιτητές, των οποίων τα δωμάτιά τους κάηκαν.

Σε ότι αφορά τις ακαδημαϊκές μας υποχρεώσεις ως φοιτητές, ούτε λόγος υπό αυτές τις συνθήκες. Με τα βιβλία, τις σημειώσεις, τις τσάντες, τα λάπτοπ μας καμμένα, με την απόσταση των ξενοδοχείων από το πανεπιστήμιο να δυσχεραίνει την κατάσταση, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να είμαστε συνεπείς.

Αποτέλεσμα των άθλιων συνθηκών διαβίωσης και της αβεβαιότητας, είναι πέρα των άλλων, η ψυχική μας φθορά και καταπόνηση. Κρίσεις πανικού. Στα 41 χρόνια λειτουργίας του, το Πανεπιστήμιο Κρήτης δεν διέθετε ποτέ εστίες. Οι εγκαταστάσεις που κάηκαν δεν ήταν παρά μία πρόχειρη λύση. Ο μόνος τρόπος για να επιλυθεί το χρόνιο πρόβλημα στέγασης που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές του ΠΚ στο Ηράκλειο, είναι η ανέγερση σύγχρονων εστιών στις Βούτες. Εάν το θέμα είχε ανοίξει νωρίτερα από τις εκάστοτε πρυτανικές αρχές και κυβερνήσεις, δεν θα ήμασταν σε αυτή την κατάσταση σήμερα. Δεν αποτελεί ανάγκη μερικών μονάχα φοιτητών, αλλά ολόκληρης της φοιτητικής κοινότητας του Ηρακλείου.».ύ, διαπροσωπικές συγκρούσεις, απελπισία είναι πλέον κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Το πανεπιστήμιο και το κράτος μας έχουν αφήσει στην μοίρα μας. Είμαστε ολοκληρωτικά ΞΕΚΡΕΜΑΣΤΟΙ.

Ο ίδιος εκφράζει τα κακώς κείμενα της κατάστασης στην οποία αναγκάζονται να επιβιώνουν αυτές τις δύο εβδομάδες οι 92 φοιτητές οι οποίοι, όπως ο φοιτητής Δημήτρης Συσκάκης λέει, πολλές φορές δεν τρώνε, αναγκάζονται να παίρνουν δύο λεωφορεία για να πάνε στη σχολή του, με τα εισιτήρια να πληρώνονται από την τσέπη τους.

Αιτούμαστε ΑΜΕΣΑ την χρηματική αποζημίωση για την καταστροφή της περιουσίας μας, την ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ παροχή στέγης, την ευκολία στην πρόσβαση από και προς το πανεπιστήμιο, την κάλυψη των βιοτικών μας αναγκών από τους φορείς.

Υ.Γ. Στα 41 χρόνια λειτουργίας του, το Πανεπιστήμιο Κρήτης δεν διέθετε ποτέ εστίες. Οι εγκαταστάσεις που κάηκαν δεν ήταν παρά μία πρόχειρη λύση. Ο μόνος τρόπος για να επιλυθεί το χρόνιο πρόβλημα στέγασης που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές του ΠΚ στο Ηράκλειο, είναι η ανέγερση σύγχρονων εστιών στις Βούτες. Εάν το θέμα είχε ανοίξει νωρίτερα από τις εκάστοτε πρυτανικές αρχές και κυβερνήσεις, δεν θα ήμασταν σε αυτή την κατάσταση σήμερα. Δεν αποτελεί ανάγκη μερικών μονάχα φοιτητών, αλλά ολόκληρης της φοιτητικής κοινότητας του Ηρακλείου.».

Φωτογραφίες: Eurokinissi/ Πηγή: neakriti.gr