Πολλοί γονείς αντιλαμβάνονται την ώρα του διαβάσματος των παιδιών τους ως δοκιμασία για όλη την οικογένεια και αναζητούν τρόπους για να τα διευκολύνουν στον καινούριο τους ρόλο. Είναι πολύ σημαντικό σε αυτά τα πρώτα χρόνια να «περάσουμε» στα παιδιά τη χαρά της μάθησης και της απόκτησης καινούργιων γνώσεων, συμβάλλοντας στο χτίσιμο της αυτοπεποίθησής τους!

Πώς μπορούμε, λοιπόν, ως γονείς να σταθούμε δίπλα στο παιδί μας και να το βοηθήσουμε να διαμορφώσει σωστές συνήθειες μελέτης που θα το συνοδεύουν και στα υπόλοιπα μαθητικά του χρόνια αλλά και δεξιότητες που θα του φανούν χρήσιμες και στην ενήλικη επαγγελματική ζωή του; Ας δούμε τις προτάσεις που ακολουθούν!

Σταθερός χώρος
Είναι σημαντικό να κρατήσετε έναν συγκεκριμένο χώρο μελέτης για το παιδί, ο οποίος θα φιλοξενεί καθημερινά το διάβασμά του. Διαμορφώστε τον χώρο μαζί, φροντίστε να μην έχει πολλούς... αντιπερισπασμούς –όσο λιγότερα αυτοκινητάκια ή πλέιμομπιλ πάνω στο τραπέζι, τόσο το καλύτερο- και εξηγήστε ότι εκεί θα γίνεται η μελέτη του. Είναι χρήσιμο να αντιληφθεί το διάβασμά του σαν μια σταθερή συνήθεια που δεν επηρεάζεται από εξωτερικές συνθήκες και παρεμβολές. Πρόκειται για μια δική του «υπόθεση» που έχει τον χώρο της και –όπως θα δούμε αμέσως μετά- τον χρόνο της.

Σταθερός χρόνος
Η εμπέδωση ενός προγράμματος θα βοηθήσει πολύ το παιδί να είναι λειτουργικό και αποδοτικό ως προς τη μελέτη του. Γνωρίζοντας ο μαθητής το χρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να λειτουργήσει νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια και αυτοοργανώνεται καλύτερα. Ετσι, η ώρα της μελέτης του δε μετατρέπεται σε διαπραγμάτευση με τους γονείς και σε παιχνίδια εξουσίας μαζί τους. Ο σταθερός χρόνος μελέτης, εξάλλου, «βολεύει» όλη την οικογένεια καθώς βοηθάει στον προγραμματισμό της και αφήνει ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι και αληθινή επικοινωνία, πριν ή μετά το διάβασμα.

Αυτονομία με επίβλεψη
Για τα πρωτάκια, και ιδίως το πρώτο τρίμηνο, είναι σκόπιμο ο γονιός να βρίσκεται «από πάνω» τους, κυρίως για να καθοδηγήσει, να εξηγήσει τη ροή του διαβάσματος, να διαβάσει τις εκφωνήσεις, να «αποφορτίσει» το παιδί που μπορεί να νιώσει πανικό μπροστά στις τόσες φωτοτυπίες…Στόχος είναι να τεθούν από την αρχή τα θεμέλια της μεθοδικότητας στο διάβασμα ώστε να γίνει σταδιακά βίωμα στο παιδί και να προκύπτει αβίαστα.

Ευελιξία
Το πρόγραμμα και η οργάνωση δεν αποκλείουν αυτόματα την... ευελιξία! Αντιθέτως, την καλωσορίζουν για να μπορούν να “παίρνουν ανάσα” και να είναι πιο λειτουργικά. Πριν ξεκινήσει τη μελέτη του το παιδί συζητήστε μαζί από ποιο μάθημα, ποια άσκηση ή ποια φωτοτυπία θα ήθελε να ξεκινήσει. Άλλοι μαθητές αισθάνονται καλύτερα να ξεκινούν με τα μαθήματα που τους αρέσουν πιο πολύ ή τα πιο «εύκολα» ενώ άλλοι θέλουν να ξεμπερδεύουν με τα πιο «δύσκολα» για εκείνους. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Δείτε τι ταιριάζει στο παιδί. Όσο και να του εξηγείτε ότι είναι καλύτερο να τελειώσει πρώτα με εκείνη την... έκθεση και να μην την αφήνει τελευταία γιατί δεν θα έχει καθαρό μυαλό άμα εκείνο τη βλέπει βουνό, απλώς θα αναβάλλει συνεχώς το διάβασμα. Οπότε, καλύτερο είναι να σεβαστούμε το δικό του ένστικτο- δεν μαθαίνουν όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο. 

Διάλειμμα
Το ίδιο και με το διάλειμμα. Πολλά παιδιά έχουν ανάγκη να «σπάσουν» το διάβασμα σε δύο μέρη και να ξεκουραστούν ή να κάνουν ένα μικρό διάλειμμα ύστερα από κάθε μάθημα. Ο φόβος σας βέβαια μπορεί να είναι ότι ένα μικρό διάλειμμα μπορεί να οδηγήσει σε μία μεγάλη χαλάρωση και σε ακόμα μεγαλύτερη άρνηση για να ξαναμπεί το παιδί σε mode… διαβάσματος όμως και μια μελέτη σερί μπορεί να είναι εξίσου αντιαποδοτική. Συμφωνήστε από πριν πώς θέλει το παιδί να «διανθίσει» τη μελέτη του. Μπορείτε να χρησιμοποιείτε πεντάλεπτα χρονόμετρα ανάπαυσης όταν αλλάζει μάθημα ή φωτοτυπία ή μικρά διαλείμματα για θρεπτικά σνακ που θα το γεμίσουν ενέργεια. Έτσι, και το παιδί έχει κάτι να περιμένει αλλά και δεν τσακώνεστε εν ώρα μελέτης για το διάλειμμα αναστατώνοντας τη δημιουργική ατμόσφαιρα.

Επιβράβευση

Είναι πολύ σημαντικό να μην είμαστε φειδωλοί στα ενθαρρυντικά σχόλια απέναντι στις μικρές νίκες των παιδιών μας και την καθημερινή τους πρόοδο. Είναι άλλο όμως το να επιβραβεύουμε γενικά... κι αόριστα, καταλήγοντας στο τέλος με ένα «μπράβο» κολλημένο στο στόμα –αμφίβολο τελικά αν πείθει- κι άλλο να ενθαρρύνουμε συγκεκριμένες προσπάθειες που αποδίδουν, τα γράμματα που έγιναν καθαρά, μια κατάληξη στην ορθογραφία που τελικά το παιδί την κατέκτησε, ένα δίψηφο φωνήεν που πλέον δεν το μπερδεύει. Αυτή είναι η ουσία της ενθάρρυνσης και του χτισίματος της αυτοπεποίθησης ενός μαθητή: να στηρίζεται στην πραγματική του προσπάθεια για βελτίωση. Αυτή η επιβράβευση λειτουργεί σαν ουσιαστικό κίνητρο για περαιτέρω εξέλιξη.