Χαρακτηρίζεται από αδυναμία προσήλωσης, ανάρμοστη παρορμητικότητα και συνοδεύεται συνήθως, αλλά όχι πάντα, από υπερκινητικότητα. Υπάρχουν τρεις διαφορετικού τύπου διαταραχές με τα ανάλογα συμπτώματα:

 1) Ελλειμματική προσοχή

 – Δυσκολία προσήλωσης και συγκέντρωσης σε μια δραστηριότητα

 – Απρόσεκτα λάθη

 – Εύκολη απόσπαση προσοχής

 – Φαίνεται ότι "χαζεύει" και δεν ακούει

 – Χάνει ή ξεχνά συχνά τα πράγματά του

 – Ξεχνά τις καθημερινές υποχρεώσεις

 – Δυσκολία στην εκτέλεση εντολών, οδηγιών

 2) Υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα

 – Σηκώνεται από την καρέκλα, στριφογυρίζει στην καρέκλα, δυσκολία να παραμείνει καθισμένο για κάποια ώρα

 – Κουνάει χέρια και πόδια

 – Δυσκολία ενασχόλησης με μια δραστηριότητα χωρίς να κουνιέται, μιλάει, τραγουδάει

 – Μιλάει πολύ, ακόμα και για άσχετα, με την δραστηριότητα που κάνει, θέματα

 – Δεν περιμένει τη σειρά του, ούτε στο παιχνίδι

 – Διακόπτει, ενοχλεί και πειράζει τους άλλους

 – Απαντά πριν ακούσει ολόκληρη την ερώτηση

 – Ξεκινά να λύσει μια άσκηση πριν διαβάσει την εκφώνηση

 – Ρίχνει πολλές φορές το μολύβι ή τη γόμα κάτω

 – Πρώτα πράττει και μετά σκέφτεται

 3)Συνδυασμός όλων

 – Όλα τα παραπάνω συμπτώματα: διάσπαση προσοχής με υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα

 Πότε ένα παιδί έχει ΔΕΠ-Υ

 Τα συμπτώματα εμφανίζονται από την πρώιμη παιδική ηλικία, πριν δηλαδή το παιδί πάει σχολείο. Τις περισσότερες φορές οι δυσκολίες μεγαλώνουν με την είσοδο του παιδιού στο Δημοτικό σχολείο. Κάποια από τα συμπτώματα ακολουθούν το άτομο ακόμα και ως ενήλικα. Ένα παιδί έχει πιθανότατα ΔΕΠ-Υ αν παρουσιάζει τουλάχιστον τα μισά από τα παραπάνω χαρακτηριστικά, μιας ή περισσότερων κατηγοριών και όταν αυτά προκαλούν δυσκολία στην καθημερινή ζωή του παιδιού και κυρίως μαθησιακές δυσκολίες.

 Τι κάνω αν υποψιάζομαι ότι το παιδί μου έχει ΔΕΠ-Υ

 Απευθύνομαι σε παιδαγωγό ειδικής αγωγής! Σημαντική είναι η διάγνωση- που μπορεί να γίνει σε κάποιο δημόσιο φορέα (ΚΕΔΔΥ, Ιατροπαιδαγωγικά κέντρα), αλλά ακόμα πιο σημαντική είναι η παιδαγωγική παρέμβαση. Ο ειδικός θεραπευτής κάνοντας αξιολόγηση στις δυσκολίες του παιδιού, θα φτιάξει ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα παρέμβασης με συγκεκριμένους στόχους. Παράλληλα θα καθοδηγήσει τους γονείς στο πως θα χειρίζονται τις δυσκολίες του παιδιού και θα οργανώσει την καθημερινή μελέτη με σαφείς και πρακτικές οδηγίες.

 Επόμενο βήμα είναι η συζήτηση του θέματος με τον δάσκαλο-α της σχολικής τάξης του παιδιού και προτροπή για συνεργασία με τον ειδικό παιδαγωγό που δουλεύει με το παιδί στο σπίτι. Ο ειδικός παιδαγωγός μπορεί αν δώσει πολύτιμες συμβουλές στον εκπαιδευτικό και να τον βοηθήσει να χειρίζεται τις δυσκολίες του μαθητή του στην τάξη, κυρίως αν πρόκειται για παιδί με υπερκινητικότητα.