Η επιβεβαίωση του κανόνα «Μην το βάζεις ποτέ κάτω»

Never give up

Ο 18χρονος David Boone από το Κλήβελαντ των ΗΠΑ τελειώνει επιτυχώς  τις σπουδές του στο σχολείο που πηγαίνει τα τελευταία χρόνια, με μια υποτροφία στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ να τον περιμένει για να σπουδάσει μηχανολογία και πληροφορική. Ένα σπουδαίο μέλλον και αρκετές προοπτικές ανοίγονται μπροστά σε ένα έφηβο που ο δρόμος προς την αποφοίτηση του δεν στρώθηκε ποτέ με ροδοπέταλα.

Είναι απίστευτο ότι ένα παιδί από διαλυμένη οικογένεια, που μεγάλωσε στο δρόμο και κοιμόταν στα παγκάκια ενός πάρκου του Κλήβελαντ, με μια σκληρή καθημερινότητα στους κακοήθεις δρόμους της περιοχής όπου ζούσε, ανάμεσα σε συμμορίες γκάγκστερ, ιερόδουλες και εμπόρους ναρκωτικών, να μείνει μακριά από τα μπλεξίματα και να επιτύχει στο σχολείο ώστε να πάρει υποτροφία σε ένα από τα καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου. Αρνήθηκε πεισματικά να μπει σε κάποια συμμορία και παρέμενε μακριά συνεχώς από τα μέλη τους, που προσπαθούσαν να τον επηρεάσουν.

Τα προβλήματα στο περιβάλλον του David ξεκίνησαν από μικρή ηλικία. Η μητέρα του- νεαρή σε ηλικία- χώρισε τον πατέρα του όταν αυτός ήταν μικρός ενώ παράλληλα πιο δύσκολα τα πράγματα  έκαναν τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε ο David. Η κατάσταση χειροτέρεψε από τη στιγμή που μια συμμορία έριξε πυροβολισμούς στο σπίτι του, ίσως γιατί η μεγαλύτερη αδερφή του συναναστρεφόταν με ένα μέλος αντίπαλης συμμορίας. Κανένας δεν τραυματίστηκε, αλλά από τότε η οικογένεια του διαλύθηκε. Η μητέρα του πήγε να μείνει με τον φίλο της, ενώ οι αδερφές του στα σπίτια των φιλενάδων τους. Το παράδειγμα των τελευταίων ακολούθησε και ο David που πήγε να μείνει προσωρινά στο σπίτι ενός φίλου, του Eric.

Η οικογένεια του Eric τον φέρθηκε αρκετά καλά. Όμως, ο David ένιωθε ότι δεν μπορούσε να μείνει εκεί για πολύ καιρό. Έφυγε και κατέληξε 15χρονών άστεγος σε ένα πάρκο. Επειδή όμως αντιλαμβανόταν τους κινδύνους που διέτρεχε όταν κοιμόταν στο ύπαιθρο τη νύχτα, κατέστρωσε ένα σχέδιο για να τους αποφύγει. Αποφάσισε να κοιμάται στα παγκάκια τη μέρα- όταν δεν θα ήταν στο σχολείο- και τη νύχτα να μένει ξύπνιος και παράλληλα να διαβάζει τα μαθήματά του. Κοιμήθηκε αρκετές φορές στα ξύλινα παγκάκια του Artha Woods Park με την τσάντα του να αποτελεί το μαξιλάρι του.

Ευτυχώς, βρήκε δουλειά σε μια μπουτίκ, στο εμπορικό κέντρο της πόλης, βρίσκοντας έτσι χρήματα για φαγητό. Παράλληλα, το εμπορικό κέντρο ήταν το μέρος όπου διάβαζε συχνά  τα μαθήματά του. Ο David είχε βάλει στόχους στη ζωή του και ήθελε να πετύχει. Αφοσιώθηκε έτσι στις σπουδές του, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον.  

Ο υπόκοσμος και η αλητεία της περιοχής που ζούσε, αλλά και η δυσμενή θέση του David- αυτή ενός άστεγου 15χρονου αγοριού- δεν τον ώθησαν να βάλει τέλος στα όνειρά του.  Και ενώ θα περίμενε κανείς ένα τέτοιο παιδί να βουτήξει στη «λάσπη» και στα μπλεξίματα, αυτός ,βράχος απέναντι στις κακές συναναστροφές και τα αδιέξοδα, έμεινε μακριά τους και δεν παρασύρθηκε ποτέ. Ο ίδιος ομολογεί «Δεν μπορούσα να γνωρίζω τι θα προέκυπτε από την επιμονή μου να μην τα παρατήσω. Και αυτό ήταν πολύ καλύτερο από το να μην έκανα τίποτα».

Τώρα ο David ετοιμάζεται να αποφοιτήσει απ΄ το το σχολείο του, (ο διευθυντής του οποίου τον φιλοξένησε σπίτι του για κάμποσο καιρό όταν έμαθε την κατάσταση του) και έχοντας αριστεύσει, πακετάρει τις βαλίτσες του για το Χάρβαρντ. Δεν τα παράτησε, πάλεψε με χίλιους κινδύνους, και δικαιώθηκε. Μάλιστα, αξίζει να αναφερθεί ότι από τα 23 πανεπιστήμια που έκανε αίτηση, τα 22 τον δέχθηκαν, ανάμεσα τους το Γέιλ και το Χάρβαρντ, το οποίο τελικά επέλεξε.  Επίσης, όσοι γνωρίζουν τον David δηλώνουν ότι είναι ένα ευγενικό και καλόβουλο άτομο, ενώ θα περίμεναν να ίσχυε το αντίθετο για ένα παιδί που μεγάλωσε στο δρόμο.

Γίνεται, πλέον, κατανοητό ότι ένα λαμπρό μέλλον ανοίγεται μπροστά του. Εμείς, από κει και πέρα, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να του ευχηθούμε καλή τύχη στη ζωή και στη σταδιοδρομία του.

Συντάχθηκε απο τον/την Αριστείδης Γκαλέτσης   

Πηγή: infospoudes.gr