Τους τελευταίους μήνες έγινε σαφές ότι στα πανεπιστήμια υπάρχει σοβαρό πρόβλημα λειτουργίας που δεν είναι μόνο οικονομικό: μετά τις μεγάλες περικοπές φάνηκε ότι, καταρχάς, υπήρχε μεγάλο περιθώριο μείωσης της σπατάλης και ορθολογικής διαχείρισης των λίγων πόρων που απέμειναν, ώστε να συμβάλουν και αυτά στη διέξοδο από την κρίση.

Το πρόβλημα στα πανεπιστήμια ήταν κυρίως θεσμικό, λόγω ρυθμίσεων του νόμου 4009 που ήταν πρακτικά ανεφάρμοστες.

Υπήρξε λοιπόν συναίνεση στο μεγαλύτερο κομμάτι των πανεπιστημιακών, των πρυτανικών αρχών και της πολιτικής ηγεσίας για προώθηση κάποιων αλλαγών στην κατεύθυνση της εφαρμογής του νέου θεσμικού πλαισίου που είχε ανάγκη το ελληνικό πανεπιστήμιο.

Και προφανώς η ΠΟΣΔΕΠ, εκφράζοντας τη συντριπτική πλειονότητα των πανεπιστημιακών, συνέχιζε να ζητεί την αλλαγή του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου, με βάση τις αποφάσεις του συνεδρίου της που είχε γίνει πριν από 1,5 χρόνο (αυτές τις αποφάσεις τις είχε απορρίψει η προηγούμενη πολιτική ηγεσία) και τις προτάσεις που είχε από τότε επεξεργαστεί. Φαίνεται ότι κάποια από τα στοιχεία αυτών των προτάσεων θα τύχουν καλύτερη αντιμετώπιση από τη σημερινή πολιτική ηγεσία.

Ας μην συγχέουμε όμως την ανάγκη πραγματοποίησης αλλαγών στον νόμο 4009 με την ανάγκη εφαρμογής των νόμων. Ποτέ και σε καμιά περίπτωση η Ομοσπονδία δεν ταυτίστηκε και δεν κάλυψε πρακτικές που με βίαια μέσα είχαν στόχο τη λεγόμενη ανυπακοή.

Τούτου δοθέντος και αφού έχουμε στο ενεργητικό μας αρκετές αποφάσεις καταδίκης της βίας από όπου και αν προέρχεται, και αφού η μεταρρυθμιστική μας βούληση τεκμηριώνεται με τις συνεχείς προτάσεις βελτίωσης που καταθέτουμε στην πολιτική ηγεσία, δεν μπορώ να καταλάβω ούτε την άρνηση μερικών συναδέλφων να δεχθούν τη συναίνεση που έχει δημιουργηθεί ούτε όσους και όσες διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι αν πειραχτεί ο νόμος είναι ύβρις για τη Δημοκρατία και αποτελεί ένδειξη του βαθμού εκφυλισμού της χώρας!

Αυτές οι απόλυτες απόψεις δυναμιτίζουν κάθε προσπάθεια να ανακάμψει η χώρα, αφού οι υποστηρικτές τους προβάλλονται ως σωτήρες θεωρώντας ότι μόνο με τον δικό τους τρόπο υπάρχει μέλλον, και βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος με όσους θέλουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε συνεχή αναταραχή και καλούν σε κατάργηση ή απόσυρση του νόμου.

Είναι και οι δύο αλαζόνες και βλάπτουν και οι δύο την προσπάθεια για μια νέα περίοδο συναινέσεων με σκοπό τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα.

Οποιος εξαπολύει επίθεση στην κυβέρνηση σε θέματα στα οποία τουλάχιστον τα τρία κόμματα που συγκυβερνούν κατορθώνουν να συνεννοηθούν είναι σαφές ότι παίζει άλλων παιχνίδια και δεν ενδιαφέρεται ούτε για τα πανεπιστήμια ούτε για τις μεταρρυθμίσεις.

Το εκπαιδευτικό μας σύστημα έχει ανάγκη μεγάλων αλλαγών εκτός των βελτιώσεων του 4009, όπως η ακαδημαϊκή και χωροταξική αναδιάρθρωση των πανεπιστημίων, το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια με το εθνικό απολυτήριο, το Λύκειο και η τεχνολογική εκπαίδευση των εφήβων: αυτές είναι οι αλλαγές στις οποίες θα κριθεί η νέα πολιτική ηγεσία, γιατί αυτές είναι κρίσιμες για το μέλλον της χώρας, και οι προηγούμενες ηγεσίες δεν τόλμησαν να τις θέσουν ή να τις προωθήσουν.

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ