Υπάρχει μια εντελώς αρνητική ρύθμιση η οποία επισκιάζει όλες τις άλλες νομοθετικές τροποποιήσεις που έκανε πρόσφατα ο υπουργός Παιδείας στον νόμο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Με τη ρύθμιση τούτη παρατείνεται η θητεία των πρυτάνεων ως το 2014 και έτσι απαράδεκτα επιβραβεύονται όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που εμπόδισαν την εφαρμογή τού ν. 4009/2011 (ο οποίος δεν έχει κηρυχθεί, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, ως αντισυνταγματικός).

Ας μην είμαστε όμως θεσμικά αφελείς. Με την παραπάνω ρύθμιση επιβραβεύονται ιδεολογικά και όλες εκείνες οι θλιβερές ομάδες φοιτητών και καθηγητών που καταλάμβαναν παράνομα τις σχολές και εμπόδιζαν την εκλογή των καινούργιων Συμβουλίων Διοίκησης!

Επομένως ο υπουργός Παιδείας - ένας κατά τα άλλα σοβαρός άνθρωπος - έστειλε με την ανωτέρω τροποποίηση ένα ολέθριο συμβολικό μήνυμα προς την κοινωνία (αφού η άσκηση της πολιτικής τέχνης αποτελεί και «διαχείριση συμβολισμών», όπως έλεγε και ο γάλλος φιλόσοφος Πιερ Μπουρντιέ).

Δηλαδή, ότι η κουλτούρα της ανομίας στο τέλος επιβραβεύεται (ακριβώς όπως μας «δίδαξαν» παλαιότερα όλες οι γνωστές συνδικαλιστικές αριστοκρατίες, που διέκοπταν το ηλεκτρικό ρεύμα ή καταλάμβαναν τους δρόμους).

Και όλα αυτά σε μια ιστορική εποχή κατά την οποία η κρατική μας οντότητα καταρρέει και ανιχνεύουμε αγωνιωδώς να βρούμε καινούργιες αξίες, που θα διαμορφώσουν μια άλλη Ελλάδα!

Κατά τα άλλα, μπορεί να δει κανείς τις υπόλοιπες τροποποιήσεις με θετική ή αρνητική προσέγγιση.

Ετσι, είναι θετικό ότι οι φοιτητές εξακολουθούν να μη συμμετέχουν στην εκλογή του πρύτανη, γιατί διαφορετικά θα γυρίζαμε ολοταχώς στο παλιό χρεοκοπημένο μοντέλο του Πανεπιστημίου (όπου οι φοιτητές παζάρευαν τα πάντα με τους πρυτάνεις ή τους καθηγητές).

Υπό αυτό το πρίσμα είναι επίσης θετική η διατήρηση του Συμβουλίου Διοίκησης στο οποίο θα συμμετέχουν και εξωτερικά μέλη της κοινωνίας, γιατί τα δημόσια πανεπιστήμια χρηματοδοτούνται από τον δημόσιο κορβανά!

Είναι, επίσης, θετική η εκλογή του κοσμήτορα από τις σχολές (ώστε να μην εκκολάπτεται ένα πανίσχυρο Συμβούλιο, που θα κυριαρχεί ολιγαρχικά στη διοίκηση του πανεπιστημίου).

Ομως είναι εντελώς επικίνδυνη η διάταξη εκείνη που δίνει τη δυνατότητα - σε περίπτωση άγονης εκλογικής διαδικασίας - τα Συμβούλια Διοίκησης να συγκροτούνται νόμιμα και χωρίς τα εξωτερικά μέλη της κοινωνίας.

Και αυτό γιατί έτσι ακυρώνεται ανιστόρητα όλη η φιλοσοφία του νόμου για τη συμμετοχή της κοινωνίας στη διοίκηση ενός δημόσιου πανεπιστημίου.

Ποιο είναι το συμπέρασμα; Με την απαράδεκτη παράταση της θητείας των πρυτάνεων επιβραβεύεται αδικαιολόγητα η κουλτούρα της ανομίας!

 

kalfelis@law.auth.gr