Τόσο απλό είναι για την κ. Διαμαντοπούλου. Το ξεσπίτωμα των ανθρώπων ή η διάλυση οικογενειών, με τη μάνα και τα παιδιά στην Καρδίτσα και τον πατέρα στα Τρίκαλα, ή και πιο μακριά, αν δεν υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις, είναι παράπλευρη απώλεια του πολέμου που έχουν κηρύξει στο δημόσιο σχολείο.

Από κάθε κατάργηση, συγχώνευση ή υποβιβασμό σχολικής μονάδας, η κυβέρνηση γλιτώνει από 1 μέχρι και 10, μπορεί και παραπάνω, οργανικές θέσεις. Όπως προκύπτει από τη «λίστα θανάτου», το εγχείρημα αναμόρφωσης του σχολικού χάρτη της εκπαίδευσης δίνει στην κυβέρνηση χιλιάδες τμήματα μαθητών λιγότερα. Μόνο από τις συγχωνεύσεις στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση η κυβέρνηση εξοικονομεί 1.147 τμήματα. Από τους υποβιβασμούς 309 και από τις καταργήσεις τουλάχιστον 300. Σύνολο 1.756 τμήματα.

Αυτό μεταφράζεται απευθείας σε 1.756 δασκάλους λιγότερους. Όμως, στην πραγματικότητα, το κέρδος για την κυβέρνηση είναι πολύ μεγαλύτερο διότι δεν υπολογίζονται οι θέσεις διευθυντών, δασκάλων ολοήμερων σχολείων και καθηγητών ειδικότητας.

Δύο παραδείγματα. Το πρώτο είναι από τη Δράμα. Το εγχείρημα εξορθολογισμού κόβει 42 τμήματα. Δεν χάνονται, όμως, μόνο 42 οργανικές θέσεις, αλλά πολύ περισσότερες. Σύμφωνα με τον αιρετό εκπρόσωπο των δασκάλων, Κ. Πατένταλη, από τις συγχωνεύσεις και τους υποβιβασμούς των δημοτικών σχολείων της περιοχής και νηπιαγωγείων χάνονται τουλάχιστον 57 οργανικές θέσεις δασκάλων, 6 οργανικές θέσεις νηπιαγωγών, 3 οργανικές θέσεις Φυσικής Αγωγής και 4 οργανικές θέσεις Αγγλικών. Σύνολο 70 θέσεις.

Το άλλο παράδειγμα έρχεται από την Α’ Αθήνας, όπου συγχωνεύονται 70 δημοτικά σχολεία. Από τους πίνακες του υπουργείου Παιδείας προκύπτει ότι χάνονται 82 οργανικές θέσεις. Στην πραγματικότητα, συνυπολογίζοντας τις θέσεις δασκάλων, διευθυντών και ειδικοτήτων, χάνονται 237 θέσεις και από τους υποβιβασμούς 58. Με άλλα λόγια ο αποδεκατισμός των σχολείων των υποβαθμισμένων γειτονιών της Αθήνας θα εμπλουτίσει την τεχνητή δεξαμενή της υπεραριθμίας με 295 δασκάλους!

Βάσει των παραπάνω δεν είναι υπερβολική η εκτίμηση ότι οι οργανικές θέσεις που θα χαθούν από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση μπορεί να ξεπεράσουν και τις 4.000.

Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση συνενώνονται 410 σχολεία σε 205. Από κάθε συνένωση χάνονται 3 ή 4 τμήματα μαθητών. Σε κάθε τμήμα αντιστοιχούν 2 καθηγητές. Με βάση τα παραπάνω μπορεί να εκτιμήσει κανείς ότι θα χαθούν πάνω από 1.600 θέσεις. Αν συνυπολογιστούν και αυτές που χάνονται από τις 24 καταργήσεις Γυμνασίων και Λυκείων, προκύπτει ότι μαζί με τα σχολεία θα εξαφανιστούν περίπου 2.500 θέσεις.

Και δεν τελειώνουμε εδώ. Οι ανακοινώσεις της Δευτέρας συγκροτούν το πρώτο κύμα συγχωνεύσεων. Έπεται και δεύτερο καθώς, όπως δηλώνει η υπουργός Παιδείας, οι συνενώσεις αποτελούν πάγια τακτική. Το δεύτερο κύμα θα αποτελειώσει τα σχολεία των χωριών και θα περιλάβει και την τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση, που δεν πειράχτηκε σ’ αυτή τη φάση. Ο οδοστρωτήρας στα Επαγγελματικά Λύκεια και Σχολές θα περάσει μετά την προώθηση του νέου νόμου για τη λειτουργία της τεχνικής εκπαίδευσης.

Η πλασματική δημιουργία μιας τεράστιας δεξαμενής πλεοναζόντων εκπαιδευτικών σχεδόν θα «μηδενίσει το κοντέρ» των διορισμών για τα επόμενα χρόνια. Δεδομένου ότι πλέον ισχύει και για την εκπαίδευση η αναλογία «μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις», τα σχολεία θα κάνουν έτη πολλά για να δουν νέους εκπαιδευτικούς.

Από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο η υπουργός Παιδείας έθετε τον στόχο της μείωσης των θέσεων εργασίας στην εκπαίδευση κατά 30.000. Όλα δείχνουν ότι θα τα καταφέρει και με το παραπάνω. Το ρεύμα των αποχωρήσεων θα συνεχιστεί και την επόμενη τριετία. Πέρυσι 11.500 δάσκαλοι και καθηγητές έσπευσαν να βγουν σε σύνταξη πριν ο νέος ασφαλιστικός νόμος ανοίξει τις πύλες της κολάσεως και γι’ αυτούς.

Μέχρι το τέλος του 2013 αναμένεται να έχουν αποχωρήσει από την εκπαίδευση 45.000 εκπαιδευτικοί, δηλαδή το 20% του συνόλου των σημερινών μόνιμα υπηρετούντων. Η αναλογία «ένας προς πέντε» σημαίνει ότι τις θέσεις των 45.000 δασκάλων και καθηγητών που θα φύγουν θα καλύψουν μόλις 9.000 νέοι εκπαιδευτικοί. Κι αυτό υπό αίρεση. Θα πάρουμε όσους χρειαζόμαστε, είναι το "δόγμα Διαμαντοπούλου".

Οι συγχωνεύσεις και η σαρδελοποίηση των μαθητών στα σχολεία που προς το παρόν τη γλίτωσαν δίνουν στην κυβέρνηση την ευκαιρία να καλύψει τις αποχωρήσεις εκπαιδευτικών εκ των ενόντων. Το εγχείρημα των συγχωνεύσεων είναι το πρώτο κεφάλαιο στο μεγάλο πρόζεκτ της δημιουργίας του φθηνού σχολείου.

Άρθρο στην Αυγή του Στεφανάκου Π.