Πρώτα να ζητήσω συγνώμη που κλέβω λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας, καθώς μετά από δύο ανεπιτυχείς προσπάθειές μου για ακρόαση, αποφάσισα να σας στείλω αυτή την επιστολή.

            Ονομάζομαι Καλτουριμίδου Μαρία και ζω στη Δράμα. Είμαι μητέρα της Μαρίνας η οποία φοιτά στο ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής Δράμας και εγώ η ίδια φοιτώ στο Εσπερινό Λύκειο Δράμας.

            Είμαι η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων στο σχολείο της κόρης μου και με την ιδιότητα αυτή, πήρα το θάρρος να σας μεταβιβάσω κάποια από τα αιτήματα του σχολείου μας και κάποια παράπονα. Πιστεύω ότι είστε ένας ευαίσθητος άνθρωπος παρακολουθώντας την πολιτική σας πορεία και ευελπιστώ ότι θα σκύψετε λίγο το βλέμμα σας στα γραφόμενά μου και θα προσπαθήσετε να υλοποιήσετε έστω κάποια από τα αιτήματά μας, αν όχι όλα.

            Κάθε χρόνο κύριε Υπουργέ έχουμε τα ίδια προβλήματα, πανελλαδικά κι όχι μόνο τοπικά. Τον Σεπτέμβριο του 2013 το σχολείο μας μεταφέρθηκε σε κάποιο σχολικό συγκρότημα μέσα στην πόλη της Δράμας, από το Νικοτσάρα, χωριό έξω από τη Δράμα, όπου το σχολείο λειτουργούσε σε κοντέινερ ευελπιστώντας ότι θα βελτιωθεί το εκπαιδευτικό περιβάλλον των παιδιών μας.

Τα προβλήματα που είχε το σχολείο μας όμως παραμένουν  και έχουν αυξηθεί:

α) Το συγκρότημα που μας φιλοξενεί δεν είναι επαρκές και κατάλληλο για τα παιδιά μας (σοβαρές ελλείψεις υλικοτεχνικής υποδομής).

β)Το σχολείο,  χρειάζεται άμεσα ειδικό  επιστημονικό προσωπικό, τουλάχιστον Ψυχολόγο και Κοινωνικό  Λειτουργό.

γ) Υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις εκπαιδευτικού προσωπικού (επαγγελματικές ειδικότητες που δεν μπορούν να λειτουργήσουν λόγω έλλειψης καθηγητών τεχνικών ειδικοτήτων)

δ) Ελλείψεις ειδικού βοηθητικού προσωπικού (μαθητές που χρήζουν ατομικής επίβλεψης -βοήθειας)

ε) Μαθητές που δεν έρχονται στο σχολείο από την έναρξη της σχολικής χρονιάς (δεν εξασφαλίστηκε ακόμα η μεταφορά τους σε αυτό).

Η  λειτουργία του σχολείου έχει αφεθεί στους λίγους εκπαιδευτικούς που στελεχώνουν  το σχολείο, οι οποίοι δείχνοντάς υπερβάλλοντα ζήλο, καταφέρνουν να το λειτουργούν στοιχειωδώς και με αξιοπρέπεια.

            Τα παιδιά μας δεν είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Οι γονείς, με παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, αγωνίζονται όπως όλοι, αλλά εμείς πολύ  περισσότερο, όπως και τα παιδιά μας. Αγωνίζονται και προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους και να είναι ισότιμα μέσα στην κοινωνία. Δεν θα σας κουράσω περισσότερο και συγνώμη αν το έχω ήδη κάνει.

Ευελπιστώ στην ευαίσθητη πλευρά σας και εύχομαι να μεριμνήσετε για τα αιτήματά μας.

            Ας σταματήσουμε να παρακαλούμε για τα αυτονόητα.

Και πάλι ευχαριστώ

                                                                                                                  Με τιμή

                                                                                                   Καλτουριμίδου Μαρία