Με συγχωρείτε αλλά έχω μια απορία...Για να αποτελείς το 10% ή το 20% των καλύτερων μαθητών μια τάξης δεν θα πρέπει να πηγαίνεις φροντηστήριο ?Πιστεύει κανείς ότι μόνο το μάθημα στο σχολείο που οι τάξεις του  φιλοξενούν περίπου 25 μαθητές φτάνει?Και ποιοι καθηγητές θα κάνουν αυτήν την αξιολόγηση στους μαθητές, αυτοί που δεν δέχονται να αξιολογηθούν?Αν υποθέσουμε ότι ένα παιδί δεν πηγαίνει φροντηστήριο η μόνη του επιλογή να μάθει είναι ο καθηγητής της τάξης..Είναι άραγε όλοι τόσο ικανοί και μεταδοτικοί?Δεν νομίζω..Πολλά παιδιά στο σπίτι διαμαρτύρονται ότι με τον  τάδε καθηγητή "δεν καταλαβαίνω τίποτα". Εκείνοι τελειώνουν απλώς το πανεπιστήμιο και διορίζονται.Δεν ελέγχει κανείς στην διάρκεια της δουλειάς τους αν κάνουν για τάξη.Π.χ αν τα διαγωνίσματα των παιδιών δεν τα έλεγχε ο ίδιος ο καθηγητής που βάζει το διαγώνισμα αλλά κάποιοι άλλοι ανεξάρτητα απ αυτόν και διαπίστωνε ότι η πλειοψηφία των παιδιών αυτών έχει γράψει χάλια δεν πρέπει να προβληματίσει κάποιους και η αξία του καθηγητή?Δεν σημαίνει ότι δεν έχει δώσει στα παιδιά να καταλάβουν το μάθημα?

Σαν καλή λύση για την εισαγωγή σε κάποιο πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ θα ήταν πιστεύω κάποιου είδους εξετάσεις που θα καθορίζει η κάθε σχολή ξεχωριστά όπως και των αριθμό των εισακτέων της.Διαφορετικές απαιτήσεις για καλύτερη βαθμολογία έχει η κάθε σχολή.Π.χ το μαθηματικό τμήμα θα όριζε σε πια μαθήματα θα εξεταστείς για να εισαχθείς εκεί και τι βαθμό θα πρέπει να έχεις σ αυτά όπως παράδειγμα τα μαθηματικά...Γιατί βλέπουμε με το υπάρχον σύστημα να υπάρχουν αδικίες και παιδιά έξυπνα που πραγματικά θα τα πήγαιναν πολύ καλά στην σχολή που αγαπούν δεν καταφέρνουν να εισαχθούν γιατί απαιτείται υψηλή βαθμολογία σε ΟΛΑ τα μαθήματα που εξετάζονται πανελλαδικός.Προτείνω λοιπόν  ανεξαρτησία στις σχολές που με βάση μια σοβαρή έρευνα να καθορίζουν το ποιοί και με ποιά κριτήρια θα φοιτήσουν σ αυτές.