Τα ποσοστά αναβαθμολογήσεων σ' αυτό το μάθημα απέχουν πάρα πολύ από τα ποσοστά των άλλων μαθημάτων της θεωρητικής κατεύθυνσης, όπως φαίνεται στον πίνακα.

Η εξέταση του μαθήματος της λογοτεχνίας στις εισαγωγικές εξετάσεις για τις ανώτατες σχολές θα δημιουργήσει πρόβλημα στη βαθμολόγηση, αφού το μάθημα που περιλαμβάνεται τώρα στα εξεταστέα μαθήματα των εισαγωγικών εξετάσεων είναι το μάθημα που παρουσιάζει τη μεγαλύτερη απόκλιση μεταξύ των βαθμών των δύο βαθμολογητών. Το Υπουργείο Παιδείας είναι ανοικτό σε κάθε συζήτηση και πρόταση για την επαναφορά ή όχι της εξέτασης της λογοτεχνίας στις εισαγωγικές εξετάσεις.

Το πρόβλημα με τη Λογοτεχνία δεν είναι, φυσικά, η ίδια η Λογοτεχνία. Δεν έχω πρόθεση να αμφισβητήσω την αξία της διδασκαλίας της στο σχολείο ούτε, φυσικά πιστεύω ότι πρέπει να σταματήσει να διδάσκεται. Το πρόβλημα δημιουργείται από τις πολλές απαντήσεις που υπάρχουν στις ερωτήσεις και προκύπτουν από τη διαφορετική "ανάγωνση" του κειμένου. Κάποιος διορθωτής μπορεί να θεωρήσει μία απάντηση σωστή και να τη βαθμολογήσει με άριστα και κάποιος άλλος βαθμολογητής να τη βαθμολογήσει με μηδέν, γιατί έτσι πιστεύει. Δεν προσφέρεται, δηλαδή, το μάθημα για απαντήσεις που θα κρίνονται με τον ίδιο τρόπο από όλους τους βαθμολογητές.

Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε μεγάλο αριθμό αναβαθμολογούμενων γραπτών. Ένα γραπτό αναβαθμολογείται όταν η διαφορά βαθμολογίας των δύο βαθμολογητών είναι μεγαλύτερη από 12 μονάδες στις 100 ή 2,4 μονάδες στις 20. Στις πανελλήνιες εξετάσεις εξετάζεται η Λογοτεχνία ως μάθημα της θεωρητικής κατεύθυνσης. Τα ποσοστά αναβαθμολογήσεων σ' αυτό το μάθημα απέχουν πάρα πολύ από τα ποσοστά των άλλων μαθημάτων της θεωρητικής κατεύθυνσης, όπως φαίνεται στον πίνακα. Τα στοιχεία μετά το 2011 δεν έχουν ανακοινωθεί από το Υπουργείο Παιδείας, οπότε τα μοναδικά διαθέσιμα στοιχεία είναι αυτά του πίνακα. Πιστεύω, όμως, ότι και τα υπόλοιπα χρόνια δεν θα διαφέρουν σημαντικά.

Διαπιστώνουμε, λοιπόν, ότι όλες τις χρονιές σχεδόν ένα στα τέσσερα γραπτά στο μάθημα της λογοτεχνίας αναβαθμολογείται, δημιουργώντας μεγάλες αδικίες, αφού δεν υπάρχει και πιθανόν δεν μπορεί να υπάρξει τρόπος αντικειμενικής βαθμολόγησης του μαθήματος. Να σημειώσουμε ότι μια διαφορά δύο μονάδων  στις είκοσι (που δεν οδηγεί σε αναβαθμολόγηση) επιφέρει μεταβολή περίπου 270 μορίων στα 20.000, που είναι το άριστα, απόκλιση πολύ μεγάλη αν δούμε ότι η εισαγωγή σε κάποιες από τις περιζήτητες σχολές κρίνεται, πολύ συχνά, από μονοψήφιο αριθμό μορίων. Δεν είναι, λοιπόν, μόνο το πρόβλημα των γραπτών που αναβαθμολογούνται, αλλά υπάρχει γενικότερο πρόβλημα απόκλισης των βαθμών των δύο βαθμολογητών, που είναι πολύ μεγαλύτερο από το ένα στα τέσσερα γραπτά, που καταλήγουν να αναβαθμολογούνται.

Στον πίνακα βλέπουμε ότι αντίστοιχα ποσοστά, αλλά λίγο μικρότερα, υπάρχουν και στο μάθημα της Νεοελληνικής γλώσσας. Συγκρίνετε τα ποσοστά της Λογοτεχνίας με τα ποσοστά αναβαθμολογήσεων των Λατινικών, που βρίσκονται στο άλλο άκρο με ποσοστά αναβαθμολογούμενων γραπτών κάτω από 1%. Προφανώς τα Λατινικά είναι καταλληλότερο μάθημα για εξέταση στις εισαγωγικές εξετάσεις, ενώ προσωπικά τα θεωρώ λιγότερο χρήσιμα από τη Λογοτεχνία. Είναι άλλο πράγμα, λοιπόν, τα κατάλληλα μαθήματα για τη διδασκαλία και άλλο τα κατάλληλα για τις πανελλήνιες εξετάσεις.

Στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή οι ομιλητές επικεντρώθηκαν στην αξία του μαθήματος, που είναι αναμφισβήτητη, και όχι στην ακαταλληλότητά του για να αποτελεί κριτήριο κατάταξης των υποψηφίων σε ένα διαγωνισμό συμπλήρωσης θέσεων, όπως είναι οι εισαγωγικές εξετάσεις. Φοβάμαι, λοιπόν, ότι θα οδηγηθούμε σε λάθος αποφάσεις που θα δημιουργήσουν στο μέλλον αδικίες.