Την κούρσα της καθόδου οδήγησαν τα περιζήτητα και ήδη υψηλόβαθμα Ιατρικά και Πολυτεχνικά Τμήματα, τα οποία «στρατολόγησαν», μαζί με τη Νομική Αθήνας, το μεγαλύτερο μέρος της αφρόκρεμας των αριστούχων, αφήνοντας μάλιστα και ένα τμήμα τους εκτός.

Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον ένας στους τρεις αριστούχους δεν κατάφερε να εισαχθεί σε Ιατρική, Νομική ή Πολυτεχνική Σχολή πρώτης επιλογής του καθώς δεν «χώρεσε».

Και φέτος είχαμε βάσεις από τη γη έως τον ουρανό. Από τα 18.924 μόρια της Ιατρικής Αθήνας έως τα 3.539 μόρια του Τμήματος Διοίκησης Τουριστικών Επιχειρήσεων ΤΕΙ (Ηγουμενίτσας). Χάσμα και άβυσσος!

Αμέσως μετά την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής, το υπουργείο Παιδείας στην καθιερωμένη του ανακοίνωση «συγχαίρει όλους τους επιτυχόντες στις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις και τους εύχεται καλή σταδιοδρομία. Εξίσου όμως απευθύνεται σε όσους υποψηφίους δεν τα κατάφεραν αυτή τη χρονιά, τους οποίους καλεί να μην αποθαρρυνθούν -γιατί το μέλλον είναι κάτι που σχεδιάζεται διαρκώς και δεν κρίνεται από μια στιγμή- ευχόμενο καλή επιτυχία σε όλους, είτε επιθυμήσουν να επαναλάβουν την προσπάθειά τους είτε όχι».

Ωστόσο, για ακόμη μια φορά, το υπουργείο Παιδείας φαίνεται να κρατά «σιωπηλά» ορισμένα δεδομένα, τα οποία μένουν συνήθως στο περιθώριο των δημόσιων συζητήσεων, αν και απασχολούν, από την επομένη κιόλας της εισόδου στα Πανεπιστήμια, δεκάδες χιλιάδες οικογένειες.

1. Η είσοδος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν κατάφερε και φέτος να «καρφώσει» το χαμόγελο στις οικογένειες που τα ονόματα των παιδιών τους βρίσκονται στον κατάλογο των επιτυχόντων. Και αυτό, γιατί υπήρχαν δύο έντονοι προβληματισμοί που γκριζάρουν το τοπίο της επιτυχίας.

Το πρώτο πρόβλημα το έχουν περίπου 15.000-18.000 επιτυχόντες που πέτυχαν την εισαγωγή τους εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας και γνωρίζουν ότι με την εξαφάνιση της κρατικής φοιτητικής μέριμνας χρειάζονται περίπου ένα μισθό τον μήνα για να επιβιώσουν στη «δημόσια και δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση» της χώρας μας.

Το δεύτερο πρόβλημα αφορά την πορεία των σπουδών του νέου φοιτητή σε ένα Πανεπιστήμιο το οποίο η κυρίαρχη εκπαιδευτική και οικονομική πολιτική το έχει κάνει να μοιάζει με μεθυσμένο καράβι σε φουρτουνιασμένη θάλασσα.

Χέρι χέρι με την υποχρηματοδότηση, που έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, βαδίζει η έλλειψη διοικητικού και εκπαιδευτικού προσωπικού, τα γνωστικά αντικείμενα που σπρώχνονται να φτιασιδώνονται σύμφωνα με τις ορέξεις της αγοράς.

2. Στο πλαίσιο αυτό, είναι φανερό ότι το ακριβοπληρωμένο στον βωμό της παραπαιδείας «εισιτήριο» εισαγωγής στα ΑΕΙ και η επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού δεν τελειώνουν με την είσοδο των υποψηφίων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Και αν οι τρεις στους τέσσερις υποψηφίους έχουν ξοδέψει, στην πορεία για τη διεκδίκηση μιας θέσης στον «χλομό» πλέον ήλιο των ΑΕΙ, από 5.000 έως και 20.000 ευρώ, τα έξοδα συνεχίζονται, καθώς είμαστε τελευταίοι στις δημόσιες δαπάνες για φοιτητική μέριμνα -ενίσχυση των φοιτητών με 0,4% όταν ο μέσος όρος της Ε.Ε. ανέρχεται στο 5,7%- και καθώς η κάλυψη των στεγαστικών αναγκών των χιλιάδων «μεταναστών φοιτητών» δεν ξεπερνάει το 9%.

3. Την ίδια ώρα, το «φαινόμενο» της εγκατάλειψης των σπουδών αποκτά δραματικές διαστάσεις, εάν εξετάσει κανείς στον χρονικό ορίζοντα των τελευταίων χρόνων τη σχέση του αριθμού εισακτέων με τον αριθμό αποφοιτησάντων.

Για παράδειγμα, από τους περίπου 90.000 εισακτέους την περίοδο 2008/09 – 2009/10 στα ΤΕΙ αποφοίτησαν έπειτα από τέσσερα χρόνια (από το 2011/12 – 2012/13) λιγότεροι από 33.000. Τι σημαίνει αυτό; Οτι σε κάθε τρεις εισακτέους στα ΤΕΙ αποφοιτά μόνο ο ένας!

4. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το σύνολο του εργατικού δυναμικού το 2009 ήταν 5.063.200 άτομα (εκ των οποίων τα 477.900 άτομα ήταν άνεργα). Μετά τις υπογραφές των μνημονίων και την εφαρμογή όλων των λαοκτόνων μέτρων από τις κυβερνήσεις που ακολούθησαν, το 2014, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το σύνολο του εργατικού δυναμικού ήταν 4.813.200 άτομα (εκ των οποίων τα 1.309.200 άτομα είναι επισήμως άνεργα).

Βάσει των στοιχείων αυτών, βλέπουμε πως το σύνολο του εργατικού δυναμικού έχασε σχεδόν 250.000 άτομα (στην πλειονότητά τους πτυχιούχοι νεαρής ηλικίας), τα οποία ως θύματα των μνημονιακών πολιτικών εγκατέλειψαν την Ελλάδα και αναζήτησαν την τύχη τους κάπου αλλού στο εξωτερικό.

5. Η ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής, όλη η κουβέντα για επιτυχόντες και μη, εξαφανίζει εντέχνως από το εκπαιδευτικό τοπίο όλους εκείνους που δεν είχαν και δεν έχουν τη δυνατότητα να είναι ούτε καν υποψήφιοι για μια ανώτατη σχολή. Αναφερόμαστε στα χιλιάδες παιδιά που κάθε χρόνο, πριν καν ολοκληρώσουν την υποχρεωτική εκπαίδευση, πετιούνται στην έρημο της αμορφωσιάς, της φτώχειας και συνήθως και του κοινωνικού αποκλεισμού.

6. Τελευταίο και ξεχασμένο. Είτε πέφτουν είτε ανεβαίνουν οι βάσεις, είτε καταγράφονται χαμηλές είτε υψηλές επιδόσεις, το πραγματικό πρόβλημα αναδύεται πλέον καθαρά: οι μαθητές μας, σ’ ένα σημαντικό ποσοστό, αδυνατούν να κατανοήσουν το νόημα των κειμένων που διαβάζουν και, βεβαίως, αδυνατούν να διατυπώσουν τις απόψεις τους.

Και το λέμε αυτό σε μια περίοδο που το υπουργείο Παιδείας επιλέγει, στο πλαίσιο των ρυθμίσεων για το νέο Γενικό και Τεχνικό Λύκειο, να σταθεροποιήσει τους παράγοντες που συνδέονται με την απόρριψη και τον εξοστρακισμό των μαθητών εκείνων που αδυνατούν να κινηθούν όπως τα ψάρια στο νερό σε ένα σχολικό σύστημα που δεν προβλέπονταν –και δεν προβλέπονται- μαθήματα κολύμβησης.

πηγή: efsyn.gr 

Χρήστος Κάτσικας