«Ενας
άνθρωπος για μένα αξίζει όσο μύριοι, όταν είναι άριστος» γράφει ο
Ηράκλειτος. Επειδή η άποψη του αρχαίου φιλοσόφου, ο οποίος δεν υπήρξε
μαθητής κάποιου άλλου φιλοσόφου και υποστήριζε πως είχε μάθει τα πάντα
από τον εαυτό του, έχει ξεχωριστή σημασία για όλους μας σήμερα, θα σας
γνωρίσουμε με αριστούχους των πανελλαδικών εξετάσεων που δηλώνουν
παρόντες με τις απόψεις τους και μας δείχνουν ότι το να είσαι άριστος
δεν είναι απλώς ένας βαθμός σε ένα γραπτό αλλά στάση ζωής.
Ο
Νίκος, η Αννα, η Σταυρούλα, η Στέλλα, ο Μάριος, η Λίλα, ο Χαράλαμπος και
ο Χρήστος είναι νέοι της εποχής μας οι οποίοι μέσα από τις αντιξοότητες
της κοινωνικής και πολιτικής μας καθημερινότητας ξεχωρίζουν για τις
θέσεις και τις επιδιώξεις τους και μας ζητούν να σκύψουμε πάνω από τις
ανάγκες τους για ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη, παιδεία και εργασία.
Στο Μόναχο για σιγουριά
«Λυπάμαι, θα φύγω».
Με τη φράση αυτή ο Νικόλαος Περάκης, ο οποίος κατάφερε πέρυσι να
συγκεντρώσει μία από τις υψηλότερες βαθμολογίες πανελλαδικώς, 19.721
μόρια, και να εισαχθεί στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Εθνικού
Μετσόβιου Πολυτεχνείου, πήρε την απόφαση να μεταναστεύσει στο τμήμα
Μηχανολογίας του Μονάχου και δήλωσε ότι δεν ενδιαφέρεται να αποκτήσει
πτυχίο από τη χώρα μας.
Ο λόγος που τον οδήγησε σε αυτήν την
απόφαση, όπως δηλώνει, ήταν «η σιγουριά ότι στη Γερμανία θα έχω
επαγγελματική αποκατάσταση». Φέτος, πρωτοετής φοιτητής στη Σχολή
Μηχανολογίας του Μονάχου εξηγεί: «Ημουν μαθητής στη Γερμανική Σχολή
Αθηνών και παράλληλα με τις πανελλήνιες, έδωσα και τις αντίστοιχες
γερμανικές εξετάσεις και κατάφερα να πάρω υποτροφία. Στη Γερμανία ξέρω
ότι μπορώ να ολοκληρώσω τον κύκλο σπουδών μου στα τέσσερα χρόνια, χωρίς
να αγωνιώ για κάθε εξάμηνο για το αν θα το χάσω ή όχι λλόγω καταλήψεων, κινητοποιήσεων και έλλειψης οργάνωσης» δηλώνει.
Οι αδικίες των εξετάσεων
«Δεν με ενδιαφέρει
τόσο το επάγγελμα του δικηγόρου όσο η επιστήμη του δικαίου» λέει η Αννα
Μητσοπούλου, η οποία πέρυσι συγκέντρωσε 19.147 μόρια και σήμερα είναι
φοιτήτρια της Νομικής. Το πόσο έχει περάσει στο πετσί της η αγάπη της
για την επιστήμη του δικαίου φαίνεται από τη στάση της απέναντι στο
εξεταστικό σύστημα και τις αδικίες του: «Είναι απαράδεκτο σε
μαθήματα όπως η Λογοτεχνία να μπαίνει η σκέψη των μαθητών σε καλούπια ή
στην Ιστορία να αποστηθίζουμε σελίδες επί σελίδων. Και βεβαίως, το πιο
απαράδεκτο απ’ όλα είναι ότι το σύστημα σε αναγκάζει να πας στο
φροντιστήριο ή να κάνεις ιδιαίτερα. Εγώ είχα την οικονομική δυνατότητα,
κάποιοι συμμαθητές μου δεν την είχαν όμως και αυτό το πλήρωσαν στη
βαθμολογία τους» λέει.
Η αξία της προσφοράς «Για εμένα η Ιατρική
ήταν όνειρο ζωής, γιατί αγωνιζόμουν από μικρή γι’ αυτόν τον σκοπό. Ηθελα
να κάνω μόνον αυτό στη ζωή μου, οπότε για εμένα ήταν επιβράβευση το ότι
πέτυχα να συγκεντρώσω 19.284 μόρια και να περάσω στην Ιατρική Αθηνών.
Νιώθω πως επιτέλους έχω τη δυνατότητα να κάνω όλα όσα ονειρεύομαι και να
δώσω ό,τι μπορώ στην κοινωνία. Θέλω να γίνω μια καλή επιστήμων πάνω απ’
όλα και να ειδικευτώ στην παιδιατρική, γιατί αγαπώ πολύ τα παιδιά» λέει
η Σταυρούλα Χαχάλη, η οποία μαζί με τη δίδυμη αδελφή της Στέλλα ήταν τα
κορίτσια από το Περιστέρι που πρώτευσαν πέρυσι.
Για τη Στέλλα
Χαχάλη ο επόμενος στόχος είναι να ασχοληθεί «με πιο συστηματική
επιστημονική έρευνα μέσα στο πανεπιστήμιο και κυρίως να συνεχίσω τη
μουσική». Η Σταυρούλα μας λέει ότι θα ήθελε «να αλλάξει το πολιτικό
σύστημα. Και όταν μιλάμε για δημόσια υγεία, να έχουμε δημόσια υγεία. Να
μη χρειάζεται να πληρώνεις
για τα φάρμακά σου, ούτε για τα νοσοκομεία. Τα δημόσια νοσοκομεία να
παρέχουν υπηρεσίες καλύτερης ποιότητας. Η χρηματική αμοιβή δεν πρέπει να
αποτελεί παράγοντα για να υπηρετεί κάποιος την επιστήμη του και η
επιστήμη του να μη γίνεται παράγοντας πλουτισμού».
Θυμωμένος με ότι συμβαίνει
Ο Μάριος Τζαβέλας
συγκέντρωσε 19.500 μόρια το 2010 και σήμερα είναι φοιτητής της Ιατρικής
του ΑΠΘ. Θέλει να γίνει ορθοπεδικός, όπως λέει, αλλά θυμώνει με ό,τι
συμβαίνει στην Ελλάδα και υποχρεώνει τη γενιά του να πληρώσει τα
σπασμένα της οικονομικής κρίσης: «Φαίνονται δύσκολα τα πράγματα, υπάρχει
ανεργία και οι αμοιβές δεν είναι ιδιαίτερα καλές, αλλά με επιμονή και
προσπάθεια οι καλοί αναγνωρίζονται» λέει.
«Στη ζωή μετράει να πέφτεις αλλά να σηκώνεσαι»
«Το
2005 διαγωνίστηκα στις πανελλαδικές εξετάσεις ανάμεσα σε εκατοντάδες
άλλους υποψηφίους. Η ανησυχία μου ήταν σημαντική, αλλά δεν με κατέβαλε.
Εξάλλου, από μικρός φρόντιζα να μην αφήνω κενά και επεδείκνυα προσήλωση
στην υλοποίηση του ονείρου μου, που ήταν να εισαχθώ στην Ιατρική» μου
γράφει ο Χαράλαμπος Καραχάλιος, ο οποίος υπηρετεί τώρα τη στρατιωτική
του θητεία.
«Υστερα από επτά χρόνια, εξακολουθώ να πιστεύω ότι η
στιγμή που έμαθα το αποτέλεσμα των εξετάσεων ήταν η εντονότερη της ζωής
μου! Δεν βρίσκω λόγια να περιγράψω αυτό το συναίσθημα… Είχα
συγκεντρώσει 19.734 μόρια, γεγονός που κατέστησε εφικτή την εισαγωγή μου
ως αριστούχος στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού
Πανεπιστημίου Αθηνών. Οι κόποι μιας ολόκληρης ζωής έπαιρναν σάρκα και
οστά. Ο δρόμος για την απόκτηση του πολυπόθητου πτυχίου δεν είναι
στρωμένος με ροδοπέταλα και απαιτεί διαρκή προσωπική προσπάθεια, όμως το
αποτέλεσμα τη δικαιώνει. Το επόμενο βήμα στην ιατρική μου εκπαίδευση αποτελεί η εξασφάλιση μίας θέσης ειδικότητας στη μαιευτική-γυναικολογία.
Τους
φετινούς υποψηφίους προτρέπω να προσέρχονται με θάρρος και
αυτοπεποίθηση στις εξεταστικές αίθουσες και να θυμούνται ότι αυτό που
μετράει στη ζωή δεν είναι να μην πέφτεις αλλά να μπορείς να σηκώνεσαι…»
γράφει και υπογράφει, με μεγάλο καμάρι υποθέτω, Χαράλαμπος Καραχάλιος,
ιατρός.
«Το μεταπτυχιακό είναι απαραίτητο»
Ο Χρήστος
Μπακογιάννης μπήκε στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Υπολογιστών και Πληροφορικής
Πάτρας το 2001. Εννιά χρόνια μετά την εισαγωγή του στον τομέα αυτόν, ο
Χρήστος Μπακογιάννης δεν το έχει μετανιώσει, αφού ξεκίνησε να εργάζεται
πριν καν πάρει το πτυχίο σε εταιρεία πληροφορικής ως μηχανικός
υπολογιστών.
Ταυτόχρονα μάλιστα με τη δουλειά του, αποφάσισε να
διευρύνει τις γνώσεις του και συνέχισε τις σπουδές του παρακολουθώντας
μεταπτυχιακό πρόγραμμα της ίδιας σχολής. «Το μεταπτυχιακό πλέον είναι
απαραίτητο όχι μόνο για υψηλότερες απολαβές και επαγγελματική ανέλιξη
αλλά κυρίως για την εύρεση εργασίας σε μια αγορά που απαιτεί όλο και πιο
άρτια καταρτισμένους επιστήμονες» τονίζει ο Χρήστος Μπακογιάννης.
«Το αποτέλεσμα των πανελλήνιων δεν κρίνει τη ζωή»
«Η Ιατρική για μένα ήταν όνειρο ζωής. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό
μου ήθελα να γίνω γιατρός. Πιστεύω ότι αυτό το όνειρο, αυτός ο στόχος
της Ιατρικής, συνέβαλε στην επιτυχία μου στις πανελλήνιες εξετάσεις» μας
γράφει η Λίλα Αλμπανίδου από τη Βέροια, η οποία συγκέντρωσε 19.840
μόρια και πέρασε στην Ιατρική Σχολή Θεσσαλονίκης πέρυσι.
«Αρχικά,
το να είσαι αριστούχος στο σχολείο έχει και θετικά και αρνητικά. Οι
καθηγητές σε αντιμετωπίζουν διαφορετικά, σαν να αποτελείς παράδειγμα για
τους άλλους. Αυτό όμως λαμβάνεται αρνητικά από τα υπόλοιπα παιδιά, που μπορεί
να γίνουν κάπως εχθρικά απέναντί σου» επισημαίνει. Η Λίλα συμβουλεύει
τους επόμενους αριστούχους να μην επιδεικνύονται και να κρατούν
ισορροπίες. Οσον αφορά το πανεπιστήμιο, περίμενε μεγαλύτερη οργάνωση,
«αφού πρόκειται για τριτοβάθμια εκπαίδευση. Υπάρχουν αρκετά προβλήματα
και ελλείψεις στο ελληνικό πανεπιστήμιο (π.χ. συγγράμματα, ανεπαρκής
ενημέρωση κ.ά.). Ωστόσο, η Ιατρική σαν επιστήμη δεν με απογοήτευσε, το
αντίθετο μάλιστα, με μαγεύει ακόμα περισσότερο τώρα που σπουδάζω και
εντρυφώ σε αυτήν. Θεωρώ πως άξιζε το διάβασμα, ο κόπος, το άγχος και
όλες οι θυσίες, γιατί το αποτέλεσμα πραγματικά σε δικαιώνει».
Η
Λίλα έχει βάλει στόχους για το μέλλον: «Ως γιατρός θέλω να βοηθήσω τους
συνανθρώπους μου, να ανακουφίσω τον ανθρώπινο πόνο και να γίνω όσο
καλύτερη μπορώ, αφού θα έχω να κάνω με ανθρώπινες ζωές. Θα ήθελα να κάνω
ειδικότητα στο εξωτερικό μετά το τέλος των σπουδών μου και, αν
συνεχιστεί αυτή η εξαθλίωση της χώρας, ίσως μείνω εκεί» δηλώνει,
φανερώνοντας τις σκέψεις της για το πού οδηγούνται οι νέοι σήμερα.
Εχει
όμως κάτι να πει σε εκείνους που φέτος προσπαθούν να κατακτήσουν μία
θέση στα ΑΕΙ: «Ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα, θα πρέπει να κυνηγήσουν το
όνειρό τους και όχι να συμβιβαστούν, ακόμα και αν αυτό σημαίνει άλλη μία
χρονιά επίπονου διαβάσματος!».
Και για την επαγγελματική
αποκατάσταση τονίζει ότι ο σημαντικότερος παράγοντας είναι «το επάγγελμα
που κάνει κανείς πρέπει να το αγαπά, γιατί διαφορετικά θα είναι
δυστυχισμένος. Τέλος, πρέπει να ξέρουμε ότι το αποτέλεσμα των
πανελλήνιων δεν κρίνει τη ζωή, ούτε τι αξίζει κανείς, αφού όλοι έχουμε
και άτυχες στιγμές!».
ΣΟΦΙΑ ΔΙΓΕΝΗ-ΚΟΛΙΟΤΑΣΗ Πηγή ESPRESSO ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
where can i get the abortion pill online click buy cytotec for 24 week abortion cytotec abortion open abortion pill online purchase women who cheat on their husband click unfaithful husband cheater click i dream my husband cheated on me adult audio stories site adult japanese love stories discount pharmacy online click viagra coupons printable abortion definition read walk in abortion clinics ldn 4.5 mg go naltrexone side effects forum
Σχόλια (
)
|