ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑΣ, ΙΣΤΟΡ. & ΘΕΩΡ. ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΕΚΠΑ

Προοπτικές Αντιστοίχου Επαγγέλματος

ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ - ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ

Σκοπός Τμήματος

Προγράμματα Σπουδών

Αγορά Εργασίας

Μονογραφία

Επ. Δικαιώματα

Πρόκειται για το νεότερο Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, που σκοπό έχει να προσφέρει έναν ευρύ ορίζοντα γνώσεων στις κλασικές και στις θετικές σπουδές. Ακόμη συντελεί στην μελέτη της επιστήμης απο την μεθοδολογική εσωτερική πλευρά της, απο την διαχρονική ιστορική της διάσταση και από την πλευρά της σχέσης της με άλλα πολιτιστικά και κοινωνικά φαινόμενα.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ: Θεωρητικός των επιστημών - Ιστορικός

Ορισμός: Οι Ιστορικοί, μελετούν διαχρονικά όλα τα σημαντικά γεγονότα και προσπαθούν να ερμηνεύσουν το ρόλο και τη συμβολή τους στην εξελικτική πορεία του ανθρώπου και των κοινωνιών που δημιουργεί.

Περιγραφή: Το αντικείμενο της ιστορίας και της ιστορικής έρευνας γενικότερα, αφορά άμεσα τον άνθρωπο ως πολίτη, καθώς αναφέρεται στη ζωή και στις πράξεις του σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Ο ιστορικός έχει ως σκοπό να καταγράφει, να περιγράφει, να ερμηνεύει τα ιστορικά γεγονότα και να ανακαλύπτει τους ιστορικούς δεσμούς που αναδεικνύονται μεταξύ παρόντος και παρελθόντος. Στην επιστήμη της ιστοριογραφίας βέβαια, υπάρχουν διαφορετικές σχολές σκέψης ή μεθοδολογίες και οι ειδικοί προβληματίζονται αν ο ιστορικός θα πρέπει να ασχολείται απλά με την έγκυρη και αξιόπιστη καταγραφή των ιστορικών γεγονότων, ή και με την ερμηνεία τους.

Εκπαίδευση: Για να ακολουθήσει κάποιος το επάγγελμα του ιστορικού, χρειάζεται πτυχίο Φιλοσοφικής Σχολής από τα τμήματα Ιστορίας-Αρχαιολογίας ή Ιστορίας-Εθνολογίας ή Μεθοδολογίας Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης ή Ιστορίας-Αρχαιολογίας-Λαογραφίας. Μεταπτυχιακές σπουδές επιπέδου διδακτορικού, απαιτούνται για όσους επιθυμούν να ακολουθήσουν ακαδημαϊκή καριέρα (πανεπιστημιακού ή ερευνητή).Οι Ερευνητές-Ιστορικοί, απασχολούνται συνήθως με σχέση εξαρτημένης εργασίας και σπάνια εργάζονται ως συγγραφείς και ελεύθεροι επαγγελματίες.

Σπουδαιότητα: Η αγάπη για το διάβασμα, η δημιουργική σκέψη, το ανοιχτό μυαλό, καθώς και η ερευνητική διάθεση, συνιστούν βασικά προσωπικά χαρακτηριστικά για τον επιστήμονα Ιστορικό.

Ο κύριος ρόλος του Ιστορικού, συνίσταται στο να μπορέσει να αντιληφθεί αυτό που πραγματικά συνέβη στο παρελθόν και να είναι αμερόληπτος στην αποτύπωση των γεγονότων. Από τη στιγμή που ασχολείται με την ιστοριογραφία και την έρευνα, είναι απαραίτητο να γνωρίζει τις αντίστοιχες μεθόδους και στις δύο περιπτώσεις.

Οφείλει να είναι αφοσιωμένος στην αναζήτηση της αλήθειας, να αποφεύγει τις διαδόσεις και τις διαστρεβλώσεις των γεγονότων, να δείχνει αντικειμενικότητα και να εξετάζει όλες τις ιστορικές πηγές.

Είναι επίσης απαραίτητο, ο επιστήμονας Ιστορικός να μελετά τα έργα και τις μεθόδους των παλαιότερων Ιστοριογράφων, ώστε να χρησιμοποιεί το παρελθόν ως το "κλειδί" για την κατανόηση του παρόντος. Η γνώση της θεωρίας και των προσεγγίσεων των συγγενών ανθρωπιστικών επιστημών, όπως της αρχαιολογίας, της κοινωνιολογίας, της ανθρωπολογίας ή της εθνογραφίας μπορεί να εμπλουτίσει ποιοτικά το επιστημονικό του έργο.

Μέλλον: Η ζήτηση για ιστορικούς ερευνητές σε ινστιτούτα και οργανισμούς είναι περιορισμένη, ενώ ελάχιστοι μπορούν να ασκήσουν ελεύθερο επάγγελμα. Από την άλλη πλευρά υπάρχει πληθώρα πτυχιούχων τμημάτων ιστορίας. Έτσι, το επάγγελμα αυτό παρουσιάζει αρνητικό ισοζύγιο στην αγορά εργασίας.

Περιβάλλον ενασχόλησης: Οι απόφοιτοι του τμήματος Ιστορίας έχουν τη δυνατότητα να εργασθούν ως καθηγητές στη Μέση Εκπαίδευση ή, αφού ακολουθήσουν ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα και ως ιστορικοί μελετητές.

Οι απόφοιτοι του Ιονίου Πανεπιστημίου και του τμήματος Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης μπορούν να εργασθούν ως καθηγητές στη δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση και ως ερευνητές σε βιβλιοθήκες, οργανισμούς, κέντρα μελετών και μορφωτικά ιδρύματα.Οι πτυχιούχοι του τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας-Λαογραφίας, μπορούν να εργαστούν και ως εθνολόγοι. Ορισμένοι εργάζονται ως επιμελητές ιστορικών μελετών και εκδόσεων.

Επαγγελματικές συνθήκες: Ο Ιστορικός, εργάζεται συνήθως σε γραφεία ή βιβλιοθήκες και σπάνια έχει συγκεκριμένο ωράριο, αφού ασχολείται με τη μελέτη και την έρευνα. Επίσης, ως ερευνητής, μπορεί να ταξιδεύει για την αξιοποίηση αρχείων και άλλων πρωτογενών πηγών πληροφόρησης γύρω από τα ιστορικά γεγονότα. Ως καθηγητής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ακολουθεί το ωράριο των εκπαιδευτικών.

Οι καθηγητές ιστορίας στο πανεπιστήμιο, αφιερώνουν χρόνο τόσο στη διδασκαλία, όσο και στην εξειδικευμένη έρευνα ή στη συγγραφή διαφόρων μελετών και βιβλίων.

Γενικά σχόλια: Το ταξίδι μέσα στο χρόνο, η αναζήτηση της αλήθειας και της ιστορίας μέσα στα βάθη των αιώνων, οι αρχαίοι πολιτισμοί, οι άνθρωποι και τα επιτεύγματά τους, τα σημαντικά γεγονότα του πλανήτη μας, η σύγκριση του χθες και του σήμερα, συναρπάζουν τον Ιστορικό-Μελετητή και τον καθιστούν σαν ένα σημαντικό φορέα άντλησης πληροφοριών, αρωγό μας στην προσπάθεια κατανόησης και ερμηνείας της κοινωνίας και του κόσμου μέσα στο χρόνο.

Επάγγελμα: ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ

Περιγραφή Επαγγέλματος: Η μελέτη του ανθρώπου, ως μέλους, μιας συγκεκριμένης και οργανωμένης κοινωνίας και οι δραστηριότητές του σε όλους τους τομείς (κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό, πολιτιστικό) αποτελούν το αντικείμενο έρευνας του ιστορικού. Πιο απλά, η επιστήμη της Ιστορίας εξετάζει τη δράση του ανθρώπου στο χώρο και το χρόνο, όπως επίσης και τα διάφορα δημιουργήματά του.

Οι πληροφορίες που μας παρέχει η έρευνα του ιστορικού και η ερμηνεία του παρελθόντος είναι σημαντικές, γιατί καθορίζουν το παρόν και το μέλλον του ανθρώπου. Επομένως, είναι απαραίτητη η απόκτηση ιστορικής συνείδησης για την εξέλιξη και την πρόοδο.

Ο ιστορικός προσπαθεί να ερμηνεύσει τα ιστορικά φαινόμενα και να γνωρίσει καλύτερα την εποχή που μελετά μέσα από κείμενα, γραπτά μνημεία κ.λπ. Στην ολοκλήρωση του έργου του βοηθούν και άλλοι επιστήμονες οι οποίοι προσφέρουν στοιχεία χρήσιμα για τη μελέτη μιας εποχής, όπως ο αρχαιολόγος, ο γεωγράφος κ.ά.

Συνθήκες Εργασίας: Αν και εργάζεται σε συνθήκες γραφείου, συχνά είναι υποχρεωμένος να αναζητά στοιχεία από πηγές, αρχεία και βιβλιοθήκες, συνήθως ανοργάνωτες και σε χώρους με ατμόσφαιρα αποπνικτική, στην οποία πρέπει να παραμένει για αρκετές ώρες. Ως καθηγητής μέσης εκπαίδευσης απολαμβάνει τις ίδιες συνθήκες με τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς.

Ιδιαίτερα Προσωπικά Χαρακτηριστικά και Ικανότητες: Πρέπει να διαθέτει ερευνητικό πνεύμα και δημιουργική φαντασία για να μπορεί να ζωντανεύει και να αναπαριστά μέσα από τις ιστορικές πηγές και τα κείμενα εποχές και πολιτισμούς. Πρέπει επίσης να έχει πολύ καλή μνήμη, υπομονή και επιμονή. Να έχει διάθεση για μελέτη και αναζήτηση στοιχείων που θα φωτίσουν τα ιστορικά γεγονότα και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβησαν.

Σπουδές: Σπουδές παρέχονται στα Τμήματα Ιστορίας και Αρχαιολογίας των Πανεπιστημίων Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Ιωαννίνων, Ρεθύμνου και Κύπρου, στο Τμήμα Ιστορίας Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (παράρτημα Βόλος), στο τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου, στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Πανεπιστημίου Θράκης (Κομοτηνή) καθώς και στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου (Καλαμάτα).

Η φοίτηση στα παραπάνω τμήματα διαρκεί οχτώ εξάμηνα και οι πτυχιούχοι των τμημάτων αυτών μπορούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε μεταπτυχιακό επίπεδο τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Σπουδές στην Ιστορία παρέχονται επίσης σε Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών και σε συνεργαζόμενα με αυτά πανεπιστήμια του εξωτερικού, με την προϋπόθεση ότι οι παρεχόμενοι τίτλοι σπουδών αναγνωρίζονται από τον ΔΟΑΤΑΠ και το ΣΑΕΙΤΤΕ ως ισότιμοι και αντίστοιχοι των ελληνικών, με σκοπό την κατοχύρωση των ακαδημαϊκών και επαγγελματικών δικαιωμάτων και προσόντων.

Επαγγελματικά Δικαιώματα: Τα επαγγελματικά δικαιώματα του Ιστορικού είναι τα αντίστοιχα του εργασιακού τους περιβάλλοντος και καθεστώτος. Όταν εργάζεται σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας Δημόσιας Εκπαίδευσης, τα επαγγελματικά τους δικαιώματα προβλέπονται από τον Ν. 1566/1985, άρθρο 14 (ΦΕΚ 167/τ. Α/1985), τον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα και τον Διαρκή Εκπαιδευτικό Κώδικα. Όταν εργάζεται στην Ιδιωτική Εκπαίδευση, τα επαγγελματικά του δικαιώματα προβλέπονται, εκτός από τον Ν. 1566/1985, άρθρο 14 (ΦΕΚ 167/τ. Α/1985), και από τις συμβάσεις εργασίας μεταξύ εργοδοτών και Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας.

Τομείς Απασχόλησης και Προοπτικές Αγοράς Εργασίας: Μπορεί να εργαστεί ως ιστορικός μελετητής ακολουθώντας και μεταπτυχιακό πρόγραμμα, ως καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, ως ερευνητής σε βιβλιοθήκες, οργανισμούς, κέντρα μελετών, μορφωτικά ιδρύματα, αρχεία, μουσεία, πινακοθήκες κ.λπ. Το ισοζύγιο του επαγγέλματος είναι αρνητικό, γιατί δεν έχουν αναπτυχθεί, τουλάχιστον ως σήμερα, οι συναφείς τομείς με εξαίρεση την Αρχαιολογία.

Πηγές Πληροφόρησης: Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών: Πανεπιστημιούπολη, 157 84 Ζωγράφου, τηλ.: 210/7277313-4, 210/7277432, http://archaeology. arch.uoa.gr. Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης: Πανεπιστημιούπολη, 54006 Θεσσαλονίκη, τηλ.: 2310/997278, http://rotonda.hist.auth.gr. Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου (Καλαμάτα), Τμήμα Iστορίας Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών : Παλαιό Στρατόπεδο, 24100 Καλαμάτα, τηλ.: 27210-65115-7, φαξ: 27210 65112, e-mail: hamcc-secr@uop.gr Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων: Δόμπολη 30, 45110 Ιωάννινα, τηλ.: 26510/97232.http://www.uoi.gr/profile_gr.html. Πανεπιστήμιο Κρήτης: Περιβόλια Ρεθύμνου, 74100 Ρέθυμνο, τηλ.: 28310/24070 και 54015, http://www.uch.gr. Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας: τέρμα Αργοναυτών και Φιλελλήνων, 38221 Βόλος, τηλ.: 24210/74781 και 74794, http://www.ha.auth.gr/gr. Ιόνιο Πανεπιστήμιο: Ι. Θεοτόκη 72, 49100 Κέρκυρα, τηλ.: 26610/35147, 35149, http://www.uion.edu.gr/history/index.html Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης: Πανεπιστημιούπολη, 69100 Κομοτηνή, τηλ.: 25310/32707, http://www.he.duth.gr Πανεπιστήμιο Κύπρου: Τ.Θ. 20537, Τ.Κ. 1678 Λευκωσία, τηλ.: 00357-22894000, φαξ: 00357-22894463, htpp://www.ucy.ac.cy Π.Ε.Ι.Ι.Ε.Κ.: Στουρνάρη 53, 104 32 Αθήνα, τηλ.: 210/5225565, fax: 210/5228966. ΔΟΑΤΑΠ - Αθήνας (Διεπιστημονικός Οργανισμός Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών και Πληροφόρηρης), Αγ. Κωνσταντίνου 54, ΤΚ. 10437, τηλ. κέντρο: 210-5281000, fax: 210-5239525, 210-5239679, e-mail: information@doatap.gr ΔΟΑΤΑΠ - Θεσσαλονίκης (Διεπιστημονικός Οργανισμός Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών και Πληροφόρηρης),Υπ. Μακεδονίας Θράκης - Διοικητήριο, ΤΚ. 54123, τηλ.: 2310-379371-2, fax: 2310-379374, e-mail: thessaloniki@doatap.gr. ΣΑΕΙΤΤΕ (Συμβούλιο Αναγνώρισης Επαγγελματικής Ισοτιμίας Τίτλων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης), Αθήνα Πανεπιστημίου 67 (5ος όροφος), Τ.Κ. 105 64, τηλ: 210-3243923, fax: 210-3316651, http://www.srpq.gr, e-mail: srpq@otenet.gr.

(Πηγή:Βάση δεδομένων ΟΑΕΔ)

Επάγγελμα: ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΟΑΡΑΒΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

Περιγραφή Επαγγέλματος: Η έρευνα, η μελέτη και η ανάλυση της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτισμικής αλληλεπίδρασης Ελλήνων και Αράβων αποτελεί το κύριο αντικείμενο της εργασίας του.

Πιο συγκεκριμένα, ο ιστορικός ελληνοαραβικών σπουδών μελετά την ιστορία των Αράβων από την προϊσλαμική περίοδο, τις αραβικές κατακτήσεις, τη δημιουργία της Ισλαμικής Αυτοκρατορίας καθώς και την κοινωνική, οικονομική και πολιτική οργάνωση των αραβικών φυλών σε διάφορες ιστορικές περιόδους. Ιδιαίτερο αντικείμενο έρευνάς του αποτελούν θέματα όπως η γένεση του Ισλάμ και η δράση του Προφήτη Μωάμεθ, η δυναστεία των Ομαγιαδών χαλίφηδων (661-750 Μ.Χ), η αββασιδική επανάσταση, η δυναστεία των Aββασιδών και η διάσπαση του χαλιφάτου (750 έως τα μέσα του 11ου αι. Μ.X.).

Ακόμη, ερευνά τους τρόπους και τις πηγές μετάδοσης της ελληνικής διανόησης στον αραβικό πολιτισμό καθώς και τις προϋποθέσεις και τους παράγοντες που ευνόησαν την ενασχόληση των Αράβων με τις μεταφράσεις έργων της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας και επιστήμης, ιδιαίτερα από τον 8ο έως και τον 10ο αιώνα μ.Χ.

Επίσης, ο ιστορικός ελληνοαραβικών σπουδών ερευνά την τεχνική, τη σημασία και την επίδραση των μεταφράσεων των έργων της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας στη διαμόρφωση της αραβόφωνης διανόησης. Τέλος, για να γνωρίσει καλύτερα τον ελληνοαραβικό πολιτισμό που μελετά συνεργάζεται με άλλους επιστήμονες (ιστορικούς ερευνητές, αρχαιολόγους, κοινωνιολόγους κ.ά.), οι οποίοι προσφέρουν χρήσιμα στοιχεία για τη διευκόλυνση του έργου του.

(Πηγή:Βάση δεδομένων ΟΑΕΔ)

Επάγγελμα: ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΥΣΗ ΣΤΗ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΠΗΓΩΝ

Περιγραφή Επαγγέλματος: Η μελέτη και η έρευνα του τρόπου τεκμηρίωσης, της κριτικής και της έκδοσης γραπτών πηγών (έγγραφα, κείμενα, επιγραφές, παλαιότυπα κ.ά.), διάφορων ιστορικών περιόδων αποτελεί το κύριο αντικείμενο της εργασίας του.

Πιο συγκεκριμένα, ο ιστορικός με ειδίκευση στη μεθοδολογία κριτικής και έκδοσης των ιστορικών πηγών ασχολείται με την κριτική και τον έλεγχο της αξιοπιστίας των διάφορων πηγών προκειμένου να φωτίσει με τον πιο αντικειμενικό τρόπο την ιστορική περίοδο που μελετά. Όλες οι γραπτές πηγές δεν έχουν την ίδια αξία και η αξιοπιστία τους εξαρτάται από την προσωπικότητα του συγγραφέα, το χαρακτήρα της συγγραφής, τη χρονική απόσταση από το γεγονός που ιστορείται κ.ά.

Για το σκοπό αυτό, ο συγκεκριμένος επιστήμονας πρέπει να αξιοποιεί τις πληροφορίες που συλλέγει από το ανεξάντλητο αποθεματικό των γραπτών πηγών, αφού τις αντιπαραβάλει με άλλες για να ελέγχει την αυθεντικότητα και την αποδεικτική τους ιστορική αξία.

Για παράδειγμα, για τη μελέτη της Επανάστασης του 1821 αξιοποιεί τις διαφορετικές κατηγορίες πηγών (συνθετικές εργασίες, έγγραφα, χειρόγραφα κ.ά.), που ιστορούν τα γεγονότα και δίνουν χρήσιμες πληροφορίες για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, για τις ιδέες των πολιτικών προσώπων, για τις προστριβές και τις διαφορές αντιλήψεων εκείνης της εποχής κ.ά.

Ακόμη, για τη σύνθεση ενός ιστορικού θέματος αξιοποιεί τις τεχνικές των βοηθητικών επιστημών της ιστορίας (αρχαιολογία, διπλωματική, φιλολογία, γλωσσολογία κ.ά.), που «εργάζονται» για την τεκμηρίωση του συγκεκριμένου θέματος.

Τέλος, ασχολείται με τους τρόπους έκδοσης και επανέκδοσης χειρογράφων, εγγράφων και παλαιοτύπων προκειμένου να αξιοποιούνται με ορθό και επιστημονικό τρόπο από την ιστορική έρευνα.

(Πηγή:Βάση δεδομένων ΟΑΕΔ)

Επάγγελμα: ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΕΚΜΗΡΙΩΤΗΣ

Περιγραφή Επαγγέλματος: Αντικείμενο της εργασίας του είναι η έρευνα, η μελέτη, η οργάνωση, η συλλογή, η περιγραφή, η παραγωγή, η διαχείριση, η κριτική και η αξιολόγηση τεκμηρίων (αρχεία, επιγραφές κ.ά.), ιστορικού ενδιαφέροντος, από διάφορες χρονικές περιόδους.

Πιο συγκεκριμένα, ο ιστορικός τεκμηριωτής παρακολουθεί συστηματικά, καταγράφει και συγκεντρώνει ιστορικό υλικό προκειμένου να αξιοποιείται στη συνέχεια με ορθό και επιστημονικό τρόπο από την ιστορική έρευνα.

Παράλληλα, αξιολογώντας τις πληροφορίες που συλλέγει από το αποθεματικό των ιστορικών πηγών διερευνά τρόπους τεκμηρίωσης και κριτικής των πηγών αυτών έτσι ώστε να βοηθά τους ιστορικούς να ερμηνεύουν αντικειμενικά τα διάφορα ιστορικά γεγονότα που τους ενδιαφέρουν.

Ακόμη, ασχολείται με την παραγωγή εκπαιδευτικού, εποπτικού και βοηθητικού υλικού για τη στήριξη και προαγωγή της έρευνας, διδασκαλίας και επιστημονικής ενημέρωσης. Επίσης, παρακολουθεί τις εξελίξεις της μεθοδολογίας και τεχνολογίας της τεκμηρίωσης γραπτών πηγών και συνεργάζεται με διάφορους φορείς που παράγουν ή διαχειρίζονται ιστορικό και πολιτιστικό υλικό.

Επιπλέον, για να ερμηνεύει αντικειμενικά τα ιστορικά γεγονότα που μελετά συγκροτεί και τηρεί διάφορα είδη αρχείων,όπως αρχείο επιγραφικών τεκμηρίων, ψηφιακό αρχείο κειμένων ιστορικού ενδιαφέροντος, αρχείο φωτογραφικών τεκμηρίων αρχαιολογικού και λαογραφικού ενδιαφέροντος, αρχείο προφορικής ιστορίας κ.ά.

Τέλος, ασχολείται με την ψηφιοποίηση του ιστορικού υλικού που κρίνεται απαραίτητο να αποθηκευτεί σε ψηφιακή μορφή και συνεργάζεται με άλλους επιστήμονες (αρχαιολόγους, γεωγράφους, κοινωνιολόγους κ.ά.) για τη διευκόλυνση του έργου του.

(Πηγή:Βάση δεδομένων ΟΑΕΔ)

Επάγγελμα: ΕΘΝΟΛΟΓΟΣ-ΛΑΟΓΡΑΦΟΣ

Περιγραφή Επαγγέλματος: Το αντικείμενο επαγγελματικής ενασχόλησης του λαογράφου-εθνογράφου, είναι η μελέτη του κοινωνικού παρελθόντος και παρόντος ή των κοινωνικών εκδηλώσεων ενός λαού ή έθνους, που συνδέονται με την παράδοση και τον πολιτισμό του.

Ειδικότερα, ο λαογράφος-εθνογράφος είναι ο κοινωνικός επιστήμονας, που μελετά, ερευνά και εξετάζει τον τρόπο ζωής ενός λαού ή έθνους, σε όλες τις αυθόρμητες ή παραδοσιακές εκδηλώσεις του, τα λαϊκά πολιτισμικά στοιχεία, τις παραδόσεις και τις δοξασίες, την κουλτούρα, τα ήθη, τα έθιμα, τις συνήθειες ή νοοτροπίες και τα μνημεία λόγου και τέχνης του λαού που διερευνά.

Η μεθοδολογία συγκέντρωσης και επεξεργασίας των στοιχείων που χρησιμοποιεί ένας λαογράφος, είναι η συνέντευξη με άτομα, του προς έρευνα πληθυσμού, η προσωπική παρατήρηση, η βιβλιογραφική έρευνα, οι επιτόπιες και άλλου είδους έρευνες. Το έργο του λαογράφου είναι πολύ σημαντικό για κάθε κοινωνία, δεδομένου ότι αυτός καταγράφει, μελετά και διασώζει την πολιτιστική κληρονομιά και τις παραδόσεις κάθε λαού.

(Πηγή:Βάση δεδομένων ΟΑΕΔ)

Επάγγελμα: ΕΙΔΙΚΟΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Περιγραφή Επαγγέλματος: Αντικείμενο της εργασίας του είναι η μελέτη διαφόρων μορφών αρχαίας ελληνικής τέχνης, η διερεύνηση των προϋποθέσεων για την ανάπτυξη της τέχνης και η εξέταση της πορείας τ

ων κυριότερων δημιουργών κατά τη διάρκεια των αρχαϊκών και των κλασικών χρόνων.

Ειδικότερα, ασχολείται με την ορολογία, τους ρυθμούς της ελληνικής αρχιτεκτονικής, τα υλικά δομής, τα εργαλεία καθώς και το σχεδιασμό και την οργάνωση ενός οικοδομικού έργου, δίνοντας έμφαση στα ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής.

Επίσης, παρακολουθεί την εξέλιξη της μορφής των έργων της ολόγλυφης πλαστικής, μελετά γλυπτά και επιτύμβιες στήλες, εξετάζει την τεχνική κατασκευής τους και αναδεικνύει τη σημασία τους ως μνημείων και ως έργων τέχνης για την ανασύνθεση και την ερμηνεία του παρελθόντος. Επιχειρεί, ακόμη, την προσέγγιση της αρχαίας ελληνικής ζωγραφικής μέσα από τα λιγοστά πρωτότυπα έργα, τις αγγειογραφικές παραστάσεις και τις φιλολογικές μαρτυρίες, με στόχο την ανίχνευση της εξέλιξης στις μεθόδους, τις τεχνικές και τους τρόπους που χρησιμοποίησαν οι ζωγράφοι της ελληνικής αρχαιότητας προκειμένου να απεικονίσουν τις ανθρώπινες και ζωικές μορφές, να τις συνθέσουν μεταξύ τους σε αφηγηματικές παραστάσεις, να τις εντάξουν στο χώρο και να αποδώσουν τα τοπιογραφικά στοιχεία.

Μέσα, λοιπόν, από τη συγκριτική μελέτη και ανάλυση σημαντικών έργων της ζωγραφικής, της γλυπτικής και της αρχιτεκτονικής επιχειρεί να παρατηρήσει, να καταγράψει και να ερμηνεύσει το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο εκείνης της περιόδου, να προσδιορίσει τις εννοιολογικές δομές της σύλληψης του έργου τέχνης και να περιγράψει τις αισθητικές, κοινωνικές, γνωσιολογικές και πολιτικές διαδικασίες παραγωγής.

Ο ειδικός αρχαίας ελληνικής τέχνης μπορεί να ασχοληθεί με ερευνητικό έργο ή να αναλάβει την οργάνωση εκθέσεων έργων τέχνης, εικαστικών εκδηλώσεων με πλούσιο αρχειακό υλικό, χειρόγραφα, βιβλία, φωτογραφίες ή να συντάξει καταλόγους και συλλογές για λογαριασμό μουσείων, γκαλερί, ιδρυμάτων, ινστιτούτων.

Ακόμη, είναι δυνατόν να επιμελείται και να συντάσσει κείμενα και άρθρα για την αισθητική, τη φιλοσοφία και την ιστορία της αρχαίας ελληνικής τέχνης σε διεθνή εικαστικά περιοδικά, να γράφει μονογραφίες καλλιτεχνών, να κάνει ομιλίες και να δίνει διαλέξεις σε μουσεία και σε πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο. Επίσης, οφείλει να μελετά τη βιβλιογραφία, να ενημερώνεται ανάλογα με τον τομέα ενδιαφέροντός του, να ερευνά και να συλλέγει πληροφοριακό υλικό για την πολύπλευρη εξέταση του θέματός του μέσα από βιβλιοθήκες και αρχεία υπηρεσιών, οργανισμών, μουσείων.

(Πηγή:Βάση δεδομένων ΟΑΕΔ)

Επάγγελμα: ΕΙΔΙΚΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Περιγραφή Επαγγέλματος: Αντικείμενο της εργασίας του είναι η μελέτη της εξέλιξης της αρχιτεκτονικής, της μνημειακής γλυπτικής, της ζωγραφικής (τοιχογραφίες - ψηφιδωτά, εικονογραφημένα χειρόγραφα) και της μικροτεχνίας (ελεφαντοστά, σμάλτα, στεατίτες, έργα μεταλλοτεχνίας), κατά τη διάρκεια της βυζαντινής, μεσοβυζαντινής και μεταβυζαντινής περιόδου.

Ακόμη, μελετά τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της τέχνης και εξετάζει την πορεία των κυριότερων δημιουργών της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου. Επίσης, διερευνά τους παράγοντες διαμόρφωσης και εξέλιξης των καλλιτεχνικών μεθόδων, τεχνικών και μοτίβων μέσα από την κριτική αναζήτηση και μελέτη πτυχών του πολιτισμού και της κοινωνίας του Βυζαντίου.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ενασχόληση με τον προσδιορισμό και την εξέταση των κυριοτέρων τύπων που επιβιώνουν στην τέχνη της ύστερης βυζαντινής περιόδου με τις παραλλαγές τους καθώς και των νέων τύπων που εμφανίζονται κατά τον 13ο αιώνα.

Ο ειδικός βυζαντινής και μεταβυζαντινής τέχνης μπορεί επίσης να ασχοληθεί με ερευνητικό έργο ή να αναλάβει την οργάνωση εκθέσεων έργων τέχνης, εικαστικών εκδηλώσεων με πλούσιο αρχειακό υλικό, χειρόγραφα, βιβλία, φωτογραφίες ή να συντάξει καταλόγους και συλλογές για λογαριασμό μουσείων, γκαλερί, ιδρυμάτων, ινστιτούτων.

Ακόμη, μπορεί να επιμελείται άρθρα και κείμενα για την αισθητική, τη φιλοσοφία και την ιστορία της βυζαντινής και μεταβυζαντινής τέχνης σε διεθνή εικαστικά περιοδικά, να συντάσσει μονογραφίες καλλιτεχνών, να πραγματοποιεί ομιλίες και να δίνει διαλέξεις σε μουσεία και σε πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο.

Επίσης, οφείλει να μελετά τη βιβλιογραφία, να ενημερώνεται ανάλογα με τον τομέα ενδιαφέροντός του, να ερευνά και να συλλέγει πληροφοριακό υλικό για την πολύπλευρη εξέταση του θέματός του μέσα από βιβλιοθήκες και αρχεία υπηρεσιών, οργανισμών και μουσείων.

(Πηγή:Βάση δεδομένων ΟΑΕΔ)

Επάγγελμα: ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ 19ΟΥ ΑΙΩΝΑ

Περιγραφή Επαγγέλματος: Αντικείμενο της εργασίας του είναι η μελέτη διάφορων μορφών τέχνης στον ελλαδικό χώρο κατά τον 19ο αιώνα, η δημιουργία των προϋποθέσεων για την ανάπτυξη της τέχνης και η εξέταση της πορείας των κυριότερων δημιουργών τον 19ο αιώνα.

Μέσα από τη συγκριτική μελέτη και ανάλυση σημαντικών έργων της ζωγραφικής, της γλυπτικής και της αρχιτεκτονικής επιχειρεί να παρατηρήσει, να καταγράψει και να ερμηνεύσει το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο εκείνης της περιόδου, να προσδιορίσει τις εννοιολογικές δομές της σύλληψης του έργου τέχνης και να περιγράψει τις αισθητικές, κοινωνικές, γνωσιολογικές και πολιτικές διαδικασίες της παραγωγής του.

Άλλωστε, η παραδειγματική σύλληψη και οργάνωση των κυριότερων έργων του 19ου αιώνα στις παραπάνω μορφές τέχνης δεν περιορίζονται στην κατηγορία των αριστουργημάτων της τέχνης, αλλά συνιστούν δημόσιο λόγο, ιστορικές αλληγορίες και νοητικά εργαλεία, εγκυκλοπαιδικές συμπυκνώσεις και υπαρξιακές μεταφορές, εννοιολογικές συλλήψεις και πρωτότυπες καλλιτεχνικές κατασκευές που επιτρέπουν την προβολή της σημασίας στο χρόνο και την αναδιοργάνωση του χώρου της γνώσης, της ευαισθησίας, της κοινωνίας και της ζωής.

Ο ειδικός ελληνικής τέχνης του 19ου αιώνα μπορεί να ασχοληθεί με ερευνητικό έργο ή να αναλάβει την οργάνωση εκθέσεων έργων τέχνης, εικαστικών εκδηλώσεων με πλούσιο αρχειακό υλικό, χειρόγραφα, βιβλία, φωτογραφίες ή να συντάξει καταλόγους και συλλογές για λογαριασμό μουσείων, γκαλερί, ιδρυμάτων, ινστιτούτων.

Ακόμη, είναι δυνατόν να επιμελείται άρθρα και κείμενα για την αισθητική, τη φιλοσοφία και την ιστορία της ελληνικής τέχνης του 19ου αιώνα σε διεθνή εικαστικά περιοδικά, να συντάσσει μονογραφίες καλλιτεχνών, να πραγματοποιεί ομιλίες και να δίνει διαλέξεις σε μουσεία και σε πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο. Επίσης, οφείλει να μελετά τη βιβλιογραφία, να ενημερώνεται ανάλογα με τον τομέα του ενδιαφέροντός του, να ερευνά και να συλλέγει πληροφοριακό υλικό για την πολύπλευρη εξέταση του θέματός του μέσα από βιβλιοθήκες και αρχεία υπηρεσιών, οργανισμών και μουσείων.

(Πηγή:Βάση δεδομένων ΟΑΕΔ)

Επάγγελμα: ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ 20Ού ΑΙΩΝΑ

Περιγραφή Επαγγέλματος: Αντικείμενο της εργασίας του είναι η μελέτη διάφορων μορφών τέχνης στον ελλαδικό χώρο κατά τον 20ό αιώνα, η διερεύνηση των προϋποθέσεων για την ανάπτυξη της τέχνης και η εξέταση της πορείας των κυριότερων δημιουργών της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου.

Επίσης, εξετάζει τους παράγοντες διαμόρφωσης και εξέλιξης των καλλιτεχνικών μεθόδων, τεχνικών και μοτίβων στα πλαίσια της μοντέρνας τέχνης κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, η οποία έρχεται να αμφισβητήσει το αυστηρά ιεραρχημένο σχήμα των τεχνοτροπιών της ελληνικής τέχνης του 19ου αιώνα.

Ο ειδικός ελληνικής τέχνης του 20ου αιώνα μπορεί να ασχοληθεί με ερευνητικό έργο ή να αναλάβει την οργάνωση εκθέσεων έργων τέχνης, εικαστικών εκδηλώσεων με πλούσιο αρχειακό υλικό, χειρόγραφα, βιβλία, φωτογραφίες ή να συντάξει καταλόγους και συλλογές για λογαριασμό μουσείων, γκαλερί, ιδρυμάτων, ινστιτούτων. Ακόμη, είναι δυνατόν να επιμελείται άρθρα και κείμενα για την αισθητική, τη φιλοσοφία και την ιστορία της ελληνικής τέχνης του 20ου αιώνα σε διεθνή εικαστικά περιοδικά, να συντάσσει μονογραφίες καλλιτεχνών, να πραγματοποιεί ομιλίες και να δίνει διαλέξεις σε μουσεία και σε πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο.

Επίσης, οφείλει να μελετά τη βιβλιογραφία, να ενημερώνεται ανάλογα με τον τομέα του ενδιαφέροντός του, να ερευνά και να συλλέγει πληροφοριακό υλικό για την πολύπλευρη εξέταση του θέματός του μέσα από βιβλιοθήκες και αρχεία υπηρεσιών, οργανισμών και μουσείων.

(Πηγή:Βάση δεδομένων ΟΑΕΔ)

Ειδικά Μαθήματα

Δεν απαιτεί ειδικά μαθήματα