Ωστόσο ακόμη δεν έχουμε λάβει καμία επίσημη απάντηση, για αυτό το λόγο σας ξανά εκθέτουμε τα θέματα που μας απασχολούν και αναμένουμε όχι μόνο την απάντηση, αλλά και την προσπάθεια να επιλυθούν τα ζητήματα που θίγουμε.

Αρχικά, υπάρχουν ζητήματα σχετικά με την ποσότητα των γευμάτων και την αντιστοίχιση τους με τους φοιτητές. Οι μερίδες που προσφέρονται είναι ανεπαρκείς με αποτέλεσμα φοιτητές να βρίσκονται στη δύσκολη θέση να ζητάνε περισσότερο φαγητό και κάποιες φορές το αίτημά τους να μην εκπληρώνεται.

Συγκεκριμένα, ο αριθμός τον φοιτητών του ΤΟΔΑ και της Νοσηλευτικής που δικαιούνται σίτιση ανέρχεται στα 150 περίπου, ενώ ο συνολικός αριθμός των φοιτητών ανέρχεται περίπου στους 800. Περιστατικά μαρτυρούν ότι το τελευταίο τέταρτο – εικοσάλεπτο πριν κλείσει η λέσχη ορισμένα φαγητά έχουν τελειώσει ή οι φοιτητές δεν τρώνε την κανονική μερίδα που δικαιούνται, είτε δωρεάν είτε πληρώνοντας το αντίτιμο των 2.50 ευρώ. Η παραπάνω κατάσταση συμβαίνει τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, υπολογίζοντας ότι ο αριθμός των φοιτητών που επισκέπτεται την λέσχη δεν ξεπερνά τα 200 άτομα.

Φανταστείτε, λοιπόν, πόσο εξοργιστικό θα ήταν αν 50 παραπάνω άτομα αποφάσιζαν να σιτιστούν την ίδια μέρα που σιτίζονται τα παραπάνω τα 200, και έμεναν χωρίς σίτιση. Διότι δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι φοιτητής που σπουδάζει μακριά από την οικογένειά του κάτω από δύσκολες οικονομικές συνθήκες, θα μείνει χωρίς φαγητό, επειδή οι φορείς δεν μεριμνούν και δεν ενδιαφέρονται, έτσι ώστε όλοι οι φοιτητές να έχουν αυτά που δικαιούνται.

Φοιτητές του ΑΠΘ σιτίζονται όλοι δωρεάν, ενώ εμείς παλεύουμε να μας δοθούν 30 παραπάνω θέσεις για να φθάσουμε τις 100 συνολικά. Επίσης, κάποιες ημέρες της εβδομάδας παρατηρείται το φαινόμενο οι μερίδες να έχουν τελειώσει και να μας σερβίρονται τα συνοδευτικά ως κύρια πιάτα, ενώ έχει παρατηρηθεί ότι τα γεύματα επαναλαμβάνονται αρκετά συχνά, πολλές φορές και από μεσημέρι σε βράδυ και δεν εναλλάσσονται με αποτέλεσμα για τρεις συνεχόμενες μέρες να σερβίρονται ως κυρίως πιάτο ή συνοδευτικό (π.χ. το ρύζι, οι πατάτες, το χοτ ντογκ, το κλαμπ σάντουιτς), ενώ το πρόγραμμα φαγητού της Σύμβασης μας με το Cαtering ήταν πολύ ξεκάθαρο για την ποικιλία των γευμάτων.

Ως συνέχεια των παραπάνω και αρκετά πιο σημαντικό είναι το ζήτημα του χώρου της σίτισης. Το οίκημα είναι πάρα πολύ μικρό με 7 τραπέζια. Με μία μόνο επίσκεψη θα ήταν προφανές ότι ο χώρος αυτός δεν θα έπρεπε να υπάρχει ούτε στις προτεινόμενες λύσεις για την επιλογή του χώρου σίτισης. Είναι τραγελαφικό το γεγονός ότι το δυναμικό του Πανεπιστημίου μας ξεπερνά τους 800 φοιτητές, και στο χώρο αυτό δεν χωρούν να σιτιστούν ούτε 30 άτομα ταυτόχρονα. Έχουν καταγραφεί ήδη 3 φορές που συμφοιτητές μας περιμένουν έξω από το χώρο για να σιτιστούν με αναμονή είκοσι λεπτών τουλάχιστον, ενώ όσοι είναι μέσα περιμένουν να σηκωθεί κάποιος έτσι ώστε να πιάσουν θέση. Σχεδόν κάθε μεσημέρι, διεξάγεται αγώνας ταχύτητας για το ποίος θα φάει πιο γρήγορα, έτσι ώστε να κάτσει ο επόμενος.

Επίσης ο χώρος δεν διαθέτει κλιματισμό και εξαερισμό με συνέπεια να συσσωρεύεται υγρασία και να επικρατεί κρύο το χειμώνα και αφόρητη ζέστη το καλοκαίρι, ενώ είναι ακατάλληλος για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρίες (ΑΜΕΑ) καθώς η είσοδος έχει σκαλοπάτι, οι διάδρομοι είναι στενοί και στις τουαλέτες δεν χωράει να μπει ένα άτομο και να σταθεί όρθιο, πόσο μάλλον ένα άτομο που έχει κάποια προβλήματα κινητικότητας. Πως είναι δυνατό να ¨κυνηγήσουμε¨ περισσότερες θέσεις δωρεάν σίτισης, όταν δεν μπορούν να σιτιστούν ούτε 30 άτομα συγχρόνως; Είναι αδιανόητο ένας φοιτητής που έχει το δικαίωμα να σιτιστεί δωρεάν, να απαρνηθεί αυτό το δικαίωμα επειδή γνωρίζει ότι αν πάει αργά το μεσημέρι ίσως δεν υπάρχει μερίδα φαγητού ή όλες οι επιλογές τους, ενώ εάν πάει σχετικά νωρίς θα υπάρχει δεδομένη καθυστέρηση 10 λεπτών για να παραλάβει το φαγητό του και άλλα 5-15 λεπτά για να σηκωθεί κάποιος συμφοιτητής του έτσι ώστε να κάτσει στο τραπέζι. Και δεν είναι δικιά του επιλογή, είναι όλων εσάς που δεν μεριμνείτε να κερδίσουμε όλα αυτά που δικαιούμαστε. Σας παραθέτουμε με τεκμήρια στο τέλος της επιστολής, ότι αυτά που σας αναφέρουμε, δεν είναι του μυαλού μας, αλλά η σκληρή πραγματικότητα. Επίσης, υπάρχουν μαρτυρίες συμφοιτητών μας για την απόδειξη όλων των παραπάνω καταγεγραμμένες.

Φανταστείτε, λοιπόν, την απογοήτευση και την λύπησή μας όταν προσπαθούμε να γνωστοποιήσουμε αυτά τα γεγονότα, αλλά όλοι οι φορείς και οι αρμόδιοι «φοράτε» παρωπίδες και αρνείστε να δείτε τι πραγματικά συμβαίνει. Στον κόσμο των φοιτητών, οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα πρέπει να εξαλείφονται. Χρόνια περνάνε δίχως το Τμήμα μας και οι φοιτητές του να κερδίσουν αυτά που δικαιούνται, παρόλο τους αδιάκοπους αγώνες και τις προσπάθειες των φοιτητών. Δεν είμαστε η χρονιά που θα περιμένει το πότε θα αλλάξει η κατάσταση. Αποφασίζουμε να την αλλάξουμε εμείς δίχως άσκοπο χρόνο να περνά.

Η επιστολή αυτή είναι μέσο να ακουστούμε για ακόμη μια φορά και τελευταία. Τελευταία φορά που «κρυβόμαστε» μέσω γραμμάτων και e mails. Αναμένουμε κάποια αλλαγή, μία κίνηση που θα μας αποδείξει ότι μας ακούτε και δεν βάζετε τα προβλήματά μας στην «αναμονή».

Ελπίζουμε σε αλλαγές, εάν δεν πραγματοποιηθούν, σας επισημαίνουμε ότι ο Φοιτητικός Σύλλογος μας δεν θα παραμείνει πια σε επιστολές. Η απογοήτευση μας έχει φθάσει το ζενίθ και η υπομονή μας στην αναμονή «φθείρεται» μέρα με την μέρα.

mycampus.gr