O μυστικός δάσκαλος http://secretteacher.org/ είναι ένα εκπαιδευτικό blog της Βρετανίας όπου εκπαιδευτικοί μπορούν να δημοσιεύσουν τις απόψεις και τα άρθρα τους ανώνυμα. Η εφημερίδα Τhe Guardian αναδημοσίευσε ένα άρθρο ανώνυμου, πρόσφατα συνταξιούχου Άγγλου εκπαιδευτικού μετά από 40 χρόνια υπηρεσίας στην εκπαίδευση που είχε δημοσιεύσει σε αυτό το blog

Στο άρθρο του ο συνταξιούχος εκπαιδευτικός, ο οποίος διορίστηκε περίπου το 1970, και σημείωσε αξιόλογη επαγγελματική ανάπτυξη, δείχνει την μεγάλη του απογοήτευση και την ανησυχία του για τις επιπτώσεις που έχει σε εκπαιδευτικούς και μαθητές το σύστημα αξιολόγησης και μέτρησης των επιδόσεων που  από το άρθρο του εκπαιδευτικού καταλαβαίνουμε ότι είναι αμείλικτο. Επιπτώσεις που επεκτείνονται στις σχέσεις μεταξύ τους, αλλά  και στο πώς αντιλαμβάνονται το ρόλο του σχολείου οι μαθητές.

 Ακολουθούν αποσπάσματα του άρθρου του εκπαιδευτικού:

Μετάφραση: Παντέρας Νίκος

      Εγκατέλειψα το σχολείο μου με αισθήματα θλίψης. Τα τελευταία χρόνια διαπίστωσα μια υπονόμευση για το τι είναι ουσιαστικά ένα σχολείο , μια κοινότητα. Τα παιδιά ( και το προσωπικό ) μετρούνται και αξιολογούνται σε βάρος της ανθρώπινης υπόστασής τους.

     Κατά τα τελευταία χρόνια διδασκαλίας μου  κάποιοι εξαιρετικοί, ταλαντούχοι, χαρισματικοί εκπαιδευτικοί εξαφανίστηκαν. Ποιος μπορεί να αντέξει αυτό για μεγάλο χρονικό διάστημα; Οι  καθηγητές είναι   εξαντλημένοι  από αυτή τη διαδικασία της διαχείρισης των επιδόσεων. Από την άλλη η παρακολούθηση και διαχείριση της απόδοσης, δεν είναι πάντα μια ακριβής επιστήμη, δεν δείχνει την πραγματικότητα για τον εκπαιδευτικό.

      Πολλές φορές  μαθητές παρηγορούν και στηρίζουν τους εκπαιδευτικούς  που είναι  αναστατωμένοι με την αξιολογική διαδικασία. Πρόκειται για μια γελοία κατάσταση, πραγματική αντιστροφή ρόλων. Οι μαθητές παρηγορούν τους εκπαιδευτικούς, αλλά όμως  αυτό λέει  και πολλά για τις σχέσεις μαθητών και εκπαιδευτικών. Σε όλα  αυτά πρέπει να προσθέτει το  κλίμα αβεβαιότητας, το οποίο   είναι εξουθενωτικό για το προσωπικό και υπονομεύει την εμπιστοσύνη των παιδιών στο σχολείο ως μονάδα υποστήριξης.

      Ο μεγάλος μου ανιψιός ήρθε στο σπίτι για τα Χριστούγεννα από την πρώτη του χρονιά στο δημοτικό σχολείο αναστατωμένος γιατί δεν είχε επιτύχει αυτά που κατόρθωσε ο καλύτερος φίλος του . Η απόδειξη είναι το ίδιο το  βιβλίο και οι στόχοι για τον μαθητή που περιέχει. Έτσι στο βιβλίο του  υπήρχε η παρατήρηση: «Ο Ben απέτυχε να μάθει τις αναμενόμενες λέξεις κλειδιά»( όπως θα περιγράφονταν στο βιβλίο). Είναι εξοργιστικό το γεγονός σε αυτή την ηλικία ένα παιδί να νιώθει  ότι κάτι δεν έχει εκτελέσει σωστά.

     Δεν υποστηρίζω ότι όλα ήταν καλά στο παρελθόν. Αλλά διαπιστώνω  ότι τα τελευταία πέντε χρόνια έχει γίνει μια στροφή στην κουλτούρα των σχολείων κουλτούρα που τα έχει παραλύσει.  Στη δεκαετία του 1970 υπήρχε ένα αίσθημα κοινότητας μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών. Σήμερα, οποιαδήποτε   περιοχή  αδύναμος ή   αποτυχίας του σχολείου στοχεύεται. Αυτό ισχύει τόσο για τους μαθητές  όσο και  για τους εκπαιδευτικούς

    θέλω τα σχολεία  να γίνουν  όπως ήταν όταν άρχισα την καριέρα μου: προσωποκεντρικά, χωρίς αποκλεισμούς σχολείων, χωρίς μετρήσεις επιδόσεων διότι να συνεχίσουμε έτσι θα έρθει η εκπαιδευτική πτώχευση που δεν είναι κάτι που τα παιδιά μας χρειάζονται ή αξίζουν.

theguardian.com/ http://fresheducation.gr

alfavita.gr