Συμπυκνώνει τη γνώση, υπολογίζει για το σήμερα, υπολογίζει για το χθές. 

Ελέγχει, διαπιστώνει νοθείες,  υπολογίζει το σάκχαρό , το Νάτριο ……,την οξύτητα.  Ντύνει,  γράφει, κολλάει, μαγειρεύει, νοικοκυρεύει, γιατρεύει. Καθαρίζει, βάφει, μεθά, απατά.  Συντηρεί, βαλσαμώνει, παράγει .  Ταξιδεύει  στη γη και στη Σελήνη, αποθηκεύει ενέργεια και την αποδίδει όποτε χρειάζεται. Δυναμιτίζει. Κρίνει μάχες και πολέμους.  

Η Χημεία εξηγεί … Εξηγεί τις εξαρτήσεις μας, τα πάθη μας, τα ελιξίρια ζωής. Εξηγεί τον κόσμο μας . Προσπαθεί να τον μιμηθεί  με απώτερο σκοπό την ευκολία μας. Χορεύει και  γιορτάζει μαζί  μας.   

     ΑΛΛΑ η Χημεία  μπορεί να γίνει και επικίνδυνη. Η λάθος χρήση της κροτίδας, το δυναμιτάκι στα χέρια νεαρού  που δε γνωρίζει τι ακριβώς  κρατάει. Ο θάνατος από εισπνοή  αερίων, οι καταχρήσεις……… Στο μάθημα της Χημείας θα μάθουν οι μαθητές να μην ανάβουν φωτιά σε κλειστούς χώρους γιατί καραδοκεί το κακό.  Και δε θα το ξεχάσουν όταν γίνουν φοιτητές.   Δε θα πιάνουν συζήτηση σε αυτοκίνητα με αναμμένη μηχανή μέσα σε γκαράζ . Θα ξέρουν ακριβώς τις χημικές αντιδράσεις που συμβαίνουν και θα το αποφεύγουν σαν το διάολο το λιβάνι. Και δε θα το ξεχάσουν ποτέ …..

Θα έχουν κάποια γνώση για το τι τρώνε, τι αναπνέουν, τι  μπορούν να ανακατεύουν, τι πρέπει να αποφεύγουν ……. Με απλά λόγια  θα αποκτήσουν  τη  στοιχειώδη γνώση  που θα τους δίνει  το δικαίωμα να έχουν άποψη.  Γιατί για να έχεις άποψη  χρειάζονται τρείς αρετές:   η φιλοσοφική προσέγγιση ,  η κοινωνική προσέγγιση και φυσικά η ΓΝΩΣΗ. Δε μπορεί   λεξιθήρες,  φιλολογίζοντες να έχουν άποψη για  τη Χημεία , να την υποβαθμίζουν συστηματικά στην εκπαιδευτική διαδικασία  και να την ρίχνουν κυριολεκτικά στα τάρταρα. Δε μπορεί να μην καταλαβαίνουν πως  οι όμορφες λέξεις μπορεί να  είναι  στολίδια στη ζωή μας μα πως η Χημεία είναι η ίδια η ζωή.

Πόσα αλήθεια μαθήματα είναι μονόωρα στο σχολείο;  Αν είναι καναδυό  η Χημεία είναι το ένα. Πώς να καταλάβει ένας μαθητής το αλφαβητάρι  της Χημείας όταν  ο χρόνος που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο μαθήματα βοηθάει όχι στην  κατοχύρωση γνώσεων αλλά  στη ΛΗΘΗ των  αποκτηθέντων; Πώς να συγκεραστεί ο απαραίτητος χρόνος για πειράματα (μόνο επίδειξης δυστυχώς) με το ελάχιστο των  γνώσεων που  θα πρέπει να αποκτήσει σαν προϋπόθεση για την επόμενη χρονιά; Πού να βρεί το χρόνο αυτό το μάθημα για να ξεδιπλώσει την υπέροχη μαγεία του; Είναι πιεσμένο, εγκλωβισμένο, απαξιωμένο από τους εκάστοτε  ιθύνοντες.  

Απαιτεί το Υπουργείο χημικούς σε ρόλο superman. Για να δικαιώσουμε αυτόν τον ρόλο  διδάσκουμε σε 15 διαφορετικά τμήματα ( σε 370 μαθητές) . Μέσα σε 2-2,5μήνες που θα μπούμε στην τάξη 8 φορές θα πρέπει να γνωρίσουμε τα νέα παιδιά( τουλάχιστον 120), να αξιολογήσουμε και τα 370 και,  αποκαμωμένοι ,εξαντλημένοι  να προσπαθούμε να κλέψουμε χρόνο για να δώσουμε σε αυτό το μάθημα λίγη από τη χαμένη του λάμψη σκουπίζοντας την θαμπάδα που με τόση απαξία και επιμονή κάποιοι καλαμαράδες  το σκεπάζουν. Μέχρι   πρότινος  κάναμε κάτι μικρές αλχημείες και  προσθέταμε λίγο χρόνο και αξία σε αυτό το μάθημα. Φέτος οι αλλαγές   το αποτελείωσαν. Κανένας δρόμος διαφυγής.  Τι άλλο αλήθεια να πούμε  αφού δεν κατανοούν πως και αυτός ο ίδιος  ο έρωτας είναι  χημεία!