Ένα μήνα πριν από τις πανελλαδικές, (αρχές Απριλίου) ήλθε η Χαρίκλεια στο φροντιστήριο μου, για να την υποστηρίξω στο μάθημα της Βιολογίας Γενικής Παιδείας. Η Χαρίκλεια είναι «αδύνατη» μαθήτρια και όταν τη ρώτησα, «γιατί άργησες να ξεκινήσεις μαθήματα» μου απάντησε: «Κάνω βιολογία με τη φιλόλογό μου».

Φέτος, είναι αλήθεια ότι, τα θέματα βιολογίας Γενικής Παιδείας ήταν απαιτητικά, - σε σχέση με τα υποβαθμισμένα θέματα (όχι εύκολα) προηγούμενων ετών - αλλά όχι δύσκολα. Η επιτροπή εξετάσεων έκανε πολύ καλή δουλειά. Ερωτήσεις σαφείς, που διερευνούν όχι μόνο τη γνώση, αλλά και το πνεύμα του μαθητή. Ερωτήσεις που καταπολεμούν την αποστήθιση και προάγουν την κατανόηση και την εμβάθυνση.

Οι ερωτήσεις διευκόλυναν πολύ το μαθητή που είχε κατανοήσει. Διευκολύνουν πολύ και εμάς του βιολόγους, εκπαιδευτικούς, που παιδευόμαστε για την επιστήμη μας και τη παιδεία. Κυρίως όμως βοηθάνε το εκπαιδευτικό μας σύστημα να παράγει, να συνθέσει και να αναλύσει. Δυστυχώς όμως οι γκρίνιες ακούγονται και φέτος, από ανεπαρκείς και «περαστικούς». Δυστυχώς όμως και φέτος θα πρέπει να εξηγηθούν τα αυτονόητα. Ας αφήσουμε επιτέλους τους ικανούς να άγουν τα παιδιά μας και τη παιδεία.

Έτσι κι αλλιώς ο φιλόλογος δεν θα μάθει ποτέ να διδάσκει βιολογία και ο βιολόγος, όσο και αν εκστασιάζεται από το πνεύμα των αρχαίων ελλήνων, δεν θα εντρυφήσει ποτέ τη φιλοσοφία των προγόνων μας, όσο ένας καταξιωμένος φιλόλογος.

Βασίλης Καμινέλλης

Βιολόγος Συγγραφέας

Βόλος